Niemcy wpadli na trop "Rudego" kilka dni wcześniej, gdy w nocy z 18 na 19 marca znaleźli u aresztowanego dowódcy hufca "Praga" Henryka Ostrowskiego" notatnik z jego adresem i nazwiskiem. Po zatrzymaniu Jan Bytnar został przewieziony do siedziby gestapo w alei Szucha, gdzie był bestialsko torturowany, aż do utraty przytomności. Nie wydał nikogo.

Trzy dni później, 26 marca, został odbity z rąk Niemców w słynnej akcji pod Arsenałem. Operację zaplanował Tadeusz Zawadzki "Zośka", przyjaciel "Rudego". Została brawurowo przeprowadzona w biały dzień, u zbiegu Bielańskiej, Nalewek i Długiej. Harcerze zaatakowali furgonetkę przewożącą więźniów na Pawiak. "Rudego" przenieśli do oczekującego w pobliżu samochodu, który odjechał z miejsca zdarzenia. Jan Bytnar "Rudy", śmiertelnie wyczerpany przesłuchaniami przez gestapo, zmarł 30 marca 1943 roku. Miał 21 lat.

Aresztowany wraz z nim ojciec zginął w styczniu 1945 podczas ewakuacji niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

W kwietniu 1943 roku wywiad Armii Krajowej zidentyfikował głównych sprawców śmierci Jana Bytnara. Byli to SS-Oberscharführer Hubert Schulz i SS-Rottenführer Ewald Lange, torturujący go podczas przesłuchań. 6 maja 1943 roku z wyroku sądu podziemnego Tadeusz Zawadzki "Zośka" zlikwidował Huberta Schulza, a dwa tygodnie później Andrzej Góral "Tomasz" wykonał wyrok śmierci na Ewaldzie Lange. Pośmiertnie, w 2009 roku, Jan Bytnar za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. "Rudy" był jednym z bohaterów książki Aleksandra Kamińskiego "Kamienie na szaniec". Jest patronem ulicy na warszawskim Mokotowie, a także wielu szkół w Polsce.

(więcej)

Jan Bytnar urodził się 6 maja 1921 roku w Kolbuszowej, w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Do harcerstwa wstąpił już w szkole podstawowej. Należał do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego "Pomarańczarnia". Był lubiany i szanowany przez kolegów za odwagę i oddanie harcerskim ideałom. Od początku wojny aktywnie uczestniczył w konspiracyjnych działaniach Szarych Szeregów. Najpierw zajmował się małym sabotażem - malował znaki Polski Walczącej, wybijał szyby w sklepach dla Niemców, a później - dywersją i akcjami zbrojnymi.

Najbliższymi przyjaciółmi Jana Bytnara "Rudego" byli Tadeusz Zawadzki "Zośka" i Maciej Aleksy Dawidowski "Alek". Podobnie jak Jan Bytnar wychowani w duchu patriotyzmu, zostali uczestnikami małego sabotażu, gdy wybuchła wojna, potem przeszli do Grup Szturmowych, stając się żołnierzami podziemnej armii. "Zośka" i "Alek" brali udział w akcji odbicia "Rudego". Podczas odwrotu Aleksy Dawidowski został ranny w brzuch. Zmarł tego samego dnia co Jan Bytnar - 30 marca 1943 roku. Z kolei Tadeusz Zawadzki "Zośka" zginął 20 sierpnia 1943 roku w Sieczychach koło Wyszkowa, w ataku na strażnicę Grenzschutzpolizei. Wszyscy trzej spoczywają w kwaterze harcerskiego Batalionu Armii Krajowej "Zośka" na wojskowych Powązkach w Warszawie. Ich przyjaźń, odwaga i patriotyzm mogą stanowić inspirację dla kolejnych pokoleń młodych Polaków.