Był to kolejny element budowania struktur młodego państwa polskiego po odzyskaniu niepodległości. Kasa stanowiła ważny czynnik, dotyczący właściwego dbania i regulowania finansów państwa oraz publicznych zasobów indywidualnych. W PKO można było wynająć skrytkę depozytową, a od 1928 roku - wykupić polisę ubezpieczeniową. Operacje finansowe mogły być dokonywane w oddziałach w Katowicach, Krakowie i Poznaniu, pododdziałach w Łodzi i Wilnie, a także w urzędach pocztowych.

Klienci Pocztowej Kasy Oszczędności gromadzili fundusze na książeczkach, które do 1936 roku nazywano "wkładkowymi", a później - "oszczędnościowymi". W 1938 roku wkłady na książeczkach wynosiły 789 milionów złotych, a na rachunkach czekowych - 305 milionów złotych. Jak na owe czasy były to sumy zawrotne.

Podczas II wojny światowej oddziały Pocztowej Kasy Oszczędności na obszarach włączonych do Rzeszy zostały zlikwidowane, a w Generalnej Guberni działały pod nadzorem okupanta.

Po wojnie, decyzją komunistycznych władz, bank wznowił działalność bez obsługi przedwojennych rachunków. Tym samym właściciele kont z okresu II Rzeczypospolitej zostali pozbawieni swoich pieniędzy. W 1950 roku Pocztowa Kasa Oszczędności została rozwiązana, a jej majątek i tradycję przejęła Powszechna Kasa Oszczędności. Z czasem do nazwy dodano kolejny człon, który pozostaje w logo do dzisiaj: Powszechna Kasa Oszczędności - Bank Państwowy.