Wśród zgładzonych działaczy wojskowych i politycznych byli wyżsi oficerowie i przedstawiciele polskiej inteligencji, między innymi pułkownik Jan Karcz, dowódca Mazowieckiej Brygady Kawalerii w kampanii polskiej 1939 roku, oraz podpułkownik Karol Kumuniecki. Obaj należeli do założonego w obozie przez rotmistrza Witolda Pileckiego konspiracyjnego Związku Organizacji Wojskowych (początkowo Tajna Organizacja Wojskowa. Niemcy rozstrzelali także majora Edwarda Gött-Getyńskiego z Konfederacji Tatrzańskiej, utworzonej na Podhalu organizacji ruchu oporu, oraz Eugeniusza Obojskiego, który nosił zwłoki rozstrzelanych więźniów podczas niemal wszystkich wcześniejszych egzekucji.

25 stycznia 1943 roku kierownictwo Auschwitz z Hansem Aumeierem na czele przeprowadziło selekcję w obozowym areszcie, który mieścił się w bloku 11., nazywanym Blokiem Śmierci. Kazano rozstrzelać 53 więźniów. Wśród nich były osoby z obozu macierzystego Auschwitz oraz z pobliskiego podobozu Buna. Tego dnia Niemcy zgładzili także przywiezionych z więzienia w Mysłowicach 22 członków AK z inspektoratu bielskiego w okręgu śląskim.

W latach 1941-43 esesmani rozstrzelali przed Ścianą Straceń kilka tysięcy osób, głównie polskich więźniów politycznych, przywódców i członków organizacji konspiracyjnych.