Odlany we Francji pomnik, pociągiem przewieziono do Krakowa. Został uroczyście odsłonięty z okazji pięćsetnej rocznicy historycznej bitwy 15 lipca 1910 roku, w obecności 150 tysięcy osób. Właśnie to dzieło przyniosło artyście sławę. Pomnik Grunwaldzki został wyburzony przez Niemców w 1939, a zrekonstruowany w 1976 roku, na podstawie modelu przechowywanego w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa.

Był pierwszym architektem i rzeźbiarzem pochodzącym z Litwy, który na przełomie XIX i XX wieku ukończył Wyższą Szkołę Techniczną w Wiedniu oraz Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Pięknych w Paryżu.

Antoni Wiwulski brał udział w obronie Wilna przed wojskami sowieckimi 5 stycznia 1919 roku w oddziale polskiej Samoobrony Wileńskiej. Podczas walk, chorujący od lat na gruźlicę artysta, nabawił się ciężkiego zapalenia płuc. Zmarł kilka dni po opanowaniu miasta przez Sowietów i ogłoszeniu Litewskiej Republiki Radzieckiej. Został pochowany na cmentarzu Na Rossie w Wilnie. Miał zaledwie 41 lat.

Zachowana spuścizna po Antonim Wiwulskim nie jest zbyt bogata. Około 70 jego rzeźb, powstałych głównie w Paryżu, znajduje się w Litewskim Muzeum Sztuki w Wilnie, zaś szereg listów, rysunków i fotografii przechowuje Biblioteka Seminarium Duchownego we Włocławku.

(więcej)

Antoni Wiwulski urodził się 20 lutego 1877 roku w Tot'mie na północy Rosji. Jego ojciec służył w wojsku polskim. Po jego śmierci, w wieku sześciu lat, przeniósł się z matką do Mitawy na Łotwę. Rozpoczętą tam naukę kontynuował w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym Ojców Jezuitów w Chyrowie koło Przemyśla w zaborze austriackim. Następnie Antoni Wiwulski ukończył Wyższą Szkołę Techniczną w Wiedniu na wydziale architektury. Studia artystyczne kontynuował na Akademii Sztuk Pięknych w Paryżu, gdzie, mimo trudnej sytuacji finansowej, urządził pracownię rzeźbiarską. Jego pracami zainteresował się pianista, polityk i wielki patriota Ignacy Jan Paderewski. Poznał rzeźbiarza w domu Władysława Mickiewicza, najstarszego syna słynnego poety, i zaproponował mu dalsze prace w swojej willi w Morges w Szwajcarii. Tam Antoni Wiwulski pracował nad Pomnikiem Grunwaldzkim.

Konstrukcję o wysokości 24 metrów zwieńczył artysta konnym pomnikiem Władysława Jagiełły. Poniżej znajdują się figury księcia Witolda, polskiego rycerza z giermkiem zbierających krzyżackie chorągwie, wojownika litewskiego prowadzącego jeńca oraz chłopa zrywającego pęta niewoli. U stóp pomnika Antoni Wiwulski przedstawił ciało pokonanego pod Grunwaldem krzyżackiego mistrza Ulricha von Jungingena.

Artysta tworzył także na Litwie. W Wilnie powstał upamiętniający zamordowanych powstańców styczniowych pomnik Trzech Krzyży oraz nieukończony Kościół Przenajświętszego Serca Pana Jezusa z ogromną figurą Chrystusa Błogosławionego. Budowlę świątyni rozpoczęto w 1913 roku i kontynuowano po śmierci rzeźbiarza. Pracę przerwano w czasie II wojny światowej. Na początku lat 60. niedokończony kościół został wyburzony, a w jego miejsce zbudowano Pałac Kultury Budowlanych. W Wilnie powstała także tablica upamiętniająca setną rocznicę śmierci generała Tadeusza Kościuszki, a w Szydłowie kaplica autorstwa Antoniego Wiwulskiego. Jest to jedyna zachowana praca architektoniczna tego artysty.