Jan Fethke urodził się 26 lutego 1903 roku w rodzinie polskiego lekarza w Opolu. Jako nastolatek wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska i brał udział w działaniach konspiracyjnych związanych z przygotowaniami do plebiscytu a potem do III powstania śląskiego. Po zdaniu matury podjął studia w Gdańsku, gdzie zetknął się z dwoma dziedzinami, które stały się jego największymi życiowymi pasjami. Mowa tu o filmie i języku esperanto.
Karierę zawodową rozpoczął pod koniec lat dwudziestych XX wieku w Berlinie, który w istocie był wówczas stolicą europejskiej kinematografii. Tam pracował jako autor scenariuszy i scenopisów czyli technicznych planów realizacji filmów, a także scenarzysta.
Współpracował m.in. z twórcą niemieckiego ekspresjonizmu filmowego Fritzem Langiem i innymi filmowcami lewicowymi, pisał też powieści pod pseudonimem Jean Forge. Gdy w Niemczech władzę objęli hitlerowcy wyjechał do Polski, zachowując jednak niemieckie obywatelstwo.
W Polsce napisał kilkanaście scenariuszy filmowych i wyreżyserował kilka filmów, z których największym kinowym przebojem była wyreżyserowana przez niego wspólnie z Konradem Tomem komedia muzyczna „Zapomniana melodia”.
Z tego filmu na pewno nasi słuchacze pamiętają co najmniej trzy znane piosenki napisane przez słynnego Adama Astona „Już nie zapomnisz mnie”, „Ach jak przyjemnie kołysać się wśród fal” oraz jazową wersję klasycznego kanonu „Panie Janie”. Był także współtwórcą znakomitej komedii „Paweł i Gaweł”, z której z pewnością pamiętają Państwo piosenkę „Aaa kotki dwa”.
Tuż przed wybuchem II wojny światowej jako obywatel niemiecki został przez polskie władze internowany. Po zajęciu Warszawy przez Niemców w październiku 1939 r. podjął współpracę z utworzoną w polskiej stolicy niemiecką filią niemieckiej firmy FIP ("Film- und Propagandamittel Vertriebsgesellschaft"), dla której ukończył własne filmy rozpoczęte przed wybuchem wojny.
W kolejnych latach przeniósł się do Monachium, gdzie pracował jako reżyser dla wytwórni „Bavaria”. Tam w roku 1944 podczas realizacji filmu dokumentalnego "Praha" został aresztowany przez gestapo i za wrogość dla narodowego socjalizmu skazany na 4 lata ciężkich robót.
W roku 1945 wrócił do Polski, przyjął polskie obywatelstwo i ponownie podjął współpracę z polską kinematografią jako scenarzysta i reżyser m.in. filmów „Zakazane piosenki”, „Załoga”, „Sprawa do załatwienia” i „Irena do domu”.
W roku 1961 podczas wizyty w Berlinie Zachodnim postanowił zostać na zachodzie. Pracował w Berlinie Zachodnim jako lektor języka esperanto i powieściopisarz.
Jan Fethke zmarł 16 grudnia 1980 roku w Berlinie.
