Emil Drobny urodził się 15 czerwca 1889 w Tworkowie niedaleko Raciborza. Po wstąpieniu do zakonu księży werbistów przyjął imię zakonne Stanisław. Ukończył Niższe Seminarium Duchowne Księży Werbistów w Nysie, a następni kontynuował naukę w Seminarium Misyjnym St. Gabriel w Mödling pod Wiedniem.
3 września 1914 w Nysie roku złożył śluby wieczyste, a sześć dni później przyjął święcenia kapłańskie. Zaraz potem został wcielony do pruskiej armii, rozpoczęła się bowiem I wojna światowa. Początkowo pracował jako kapelan w szpitalu garnizonowym w Sankt Gabriel w Austrii, a w roku 1915 przeniesiono go do garnizonu okupacyjnego w Wilnie. Tam zdezerterował z niemieckiej armii i przez następne dwa lata ukrywał się u polskich rodzin na Litwie.
Po wojnie podjął pracę jako duszpasterz robotników polskich w Saksonii i Berlinie. Od 1920 roku przebywał w Bytomiu , a po przyłączeniu Bytomia do Niemiec przeniósł swoją placówkę do pozostającego w Polsce Rybnika. W tym okresie założył Dom Misyjny, a także redagował polskie i niemieckie katolickie czasopisma, takie jak: „Skarb Rodzinny”, „Dzwonek Maryi”, „Posłaniec Niedzielny”, czy „Kalendarz Królowej Apostołów”. Był także członkiem zarządu głównego Katolickiej Drukarni i Księgarni Misyjnej.
W bibliotece Domu Misyjnego zorganizował bibliotekę, w której zgromadził ponad 10 tysięcy książek związanych ze Śląskiem w tym wiele starodruków. Część z tych książek przetrwała wojnę i trafiła do Nysy. Stworzył w Rybniku muzeum etnograficzne z eksponatami z Chin, Japonii, Afryki, Australii i Nowej Gwinei czyli miejsc, gdzie na misjach pracowali wówczas werbiści.
Pracował jako nauczyciel historii, języka polskiego i botaniki w Małym Seminarium Misyjnym. Ponadto założył Żeńskie Gimnazjum Sióstr Urszulanek i wykładał na Uniwersytecie Powszechnym. Był wiceprezesem rybnickiego okręgu śpiewaczego i założycielem Związek Przyjaciół Przeszłości Rybnika i Okolicy. Z jego inicjatywy rozpoczęto wydawanie czasopisma Ziemia Rybnicka.
W Rybniku przebywał do wybuchy II wojny światowej. We wrześniu roku 1939 przez Rumunię wyjechał do Turcji, a potem na Cypr i do Rodezji, gdzie był wizytatorem polskich szkół i kapelanem polskich uchodźców.
Ksiądz Emil Drobny zmarł 29 lipca 1948 roku w Rodezji.
