Naukowcy z Brighton and Sussex Medical School postanowili sprawdzić, dlaczego u części osób posiadających w mózgu blaszki amyloidowe (marker choroby Alzheimera) występują zaburzenia poznawcze (głównie problemy z pamięcią), podczas gdy inni ludzie, posiadający taki sam poziom blaszek amyloidowych, nie przejawiają żadnych objawów pogorszenia sprawności umysłowej.

Badacze przeanalizowali dane dotyczące 1184 osób urodzonych w Wielkiej Brytanii w 1946 roku. Uczestnicy przechodzili szereg testów zdolności poznawczych, gdy mieli osiem lat, a następnie w wieku 69 lat.

Pod uwagę wzięto także zasoby (rezerwy) poznawcze: wykształcenie zdobyte do 26. roku życia, ścieżkę zawodową do 53. roku życia oraz zaangażowanie w życie społeczne do 43. roku życia.


Osoby z większymi zasobami poznawczymi i lepszą umiejętnością czytania w dzieciństwie miały lepsze wyniki podczas testów w wieku 69 lat. Maksymalny wynik wynosił 100 punktów. Średni wynik badanej grupy to 92 punkty (najniższy 53, a najwyższy 100).


Uczestnicy z wykształceniem wyższym mieli średnio o 1,22 punktu lepsze wyniki niż osoby bez wyższego wykształcenia. Posiadanie kwalifikacji zawodowych związane było z wynikiem wyższym średnio o 1,5 punktu, a większe zaangażowanie w życie towarzyskie (m.in. branie udziału w rożnego rodzaju aktywnościach, członkostwo w klubach czy wolontariat) – o 1,53 punktu.


Wcześniejsze prace wskazywały, że osoby z niższymi wynikami testów zdolności poznawczych doświadczają silniejszych ubytków funkcji poznawczych w podeszłym wieku. Te badania sugerują, że trening mózgu i budowanie rezerwy poznawczej poprzez uczenie się pomaga chronić mózg, a co za tym idzie może zniwelować to ryzyko.


„Te wyniki wskazują, że nasze zdolności poznawcze są kształtowane przez wiele różnych czynników na przestrzeni całego życia, a aktywność intelektualna, społeczna i fizyczna może pomóc dłużej zachować dobrą sprawność umysłu oraz opóźnić rozwój demencji” – komentuje dr Dorina Cadar, autorka badań.(PAP)