Opis (8):
W 1954 roku Teresa Dudzic, czołowa polska propagatorka latania, wydała broszurkę pt. "Żeglarstwo lodowe w LPŻ" i ta książeczka stała się natchnieniem dla Tadeusza Strzały, by zaprojektować samodzielnie dwuosobowy bojer dostosowany do żagla głównego omegi. W piwnicach Technikum Materiałów Wiążących w Opolu harcerze zbudowali swojego pierwszego bojera, któremu nadano imię „Krowa”. Rozpoczęto szkolenia w drużynie i niebawem pierwszy harcerski bojer latał po zamarzniętym Jeziorze Turawskim.

Zainteresowanie lataniem było ogromne i wiadomo było, że jeden bojer to zdecydowanie za mało. Zbierano nadal pieniądze, by w końcu kupić pierwszy z prawdziwego zdarzenia dwuosobowy bojer klasy Monotyp XV. Tadeusz Strzała wiedział, że bojerów potrzeba znacznie więcej. Wymyślił kolejną nową konstrukcję, dopasowaną do głównego żagla z cadeta. Był to lekki jednoosobowy bojer, wykorzystując żagle, które w zimie leżały bezczynnie. Harcerze dostali zadanie, by zdobyć odpowiednie materiały: sklejkę, blachę, rurki i chodzili po zakładach pracy, by móc zbudować kolejne bojery. Flotę bojerów zamknął drugi monotyp XV, zakupiony przy współudziale Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportowej w Opolu.

Czołowymi członkami drużyny byli: Tadeusz Strzała – drużynowy, Antek Nowicki, Felek Sobczyk, Danuta Walczak-Kozłowska i Mieczysław Kozłowski.

Cdn. Więcej w książce Ryszarda Sobieszczańskiego "Rejs po dziejach opolskiego żeglarstwa 1945-2017".