Podcast #5: Czym są gry MMO?
Cześć! W odcinku piątym rozmawiamy o jednym wyjątkowym gatunku gier jakim jest MMO. Dlaczego jest tak wyjątkowy? Co wnosi pozytywnego, ale także jakie wiążą się z nim zagrożenia dla młodych ludzi? Sprawdźmy to!
MMO czyli Massive Multiplayer Online wywodzi się ze starej nazwy rozwiniętej jako MMO-RPG, czyli role-playing game. Jest to rodzaj gier, skupiający w jednym miejscu dużą liczbę graczy szukających rozrywki, kontaktów, a nawet relaksu. MMO uznawane są często za najbardziej uzależniające i czasochłonne. Czy jednak ktoś z Was zastanawiał się, co rzeczywiście trzyma nas przy grze nawet kilka lat? Co powoduje, że jesteśmy skłonni płacić za możliwość grania całkiem niemałe pieniądze? Czy jedyną racjonalną przyczyną jest uzależnienie od gry? A może decydują o tym niezwykłe walory produktowe i niesamowita fabuła? Zanim odpowiem wam na te pytania, poznajmy jak dzielą się gry MMO. Jeżeli chodzi o sposób dystrybucji to mamy trzy:
F2P czyli FREE TO PLAY - aktualnie najczęściej spotykany sposób dystrybucji gier on-line. Grę otrzymujemy za darmo, ale jej składowe są już często płatne na przykład sklep z przedmiotami Item Shop, gdzie można kupić za prawdziwe pieniądze ekwipunek lub fragment gry, który wzbogaci nasze doznania. Ale spokojnie bez ekwipunku i dodatkowych bajerów też da się zarobić. Możemy kupić tzw. boosta, co zwiększy o połowę doświadczenia zdobywane przez tydzień (tak jak w przypadku Heroes of The Storm lub League of Legends). Możemy także zyskać dostęp do nowych lokalizacji, albo specyficznych zadań z dobrymi nagrodami - jak w przypadku RuneScape.
Jak widać MMO znalazło prosty sposób na zdobycie "klienta". Niby daje mu coś za darmo, ale po wkręceniu go każe słono płacić, a jak wiadomo każdy nałogowiec chce coraz więcej swego narkotyku. Znacie to skądś...?
Drugim sposobem dystrybucji jest P2P czyli Pay-To-Play. Udział w grze jest możliwy dzięki abonamentowi. Tylko wówczas możemy się zalogować i mieć dostęp do pełnej gry, najczęściej bez uiszczania dodatkowych opłat. Moim zdaniem to lepsze rozwiązanie. Bo w wydaniu Free-To-Play bogatszy może więcej i teoretycznie ma przewagę nad biedniejszym graczem w postaci gorszego ekwipunku, a tutaj wszyscy traktowani są równo bo płacą tyle samo. Jedyna różnica jaką można zobaczyć to na przykład, bogatszy gracz kupi sobie jakieś zwierzątko lub element wizualny nie wpływający na jego parametry względem innym graczy. Jest to zakup tak zwanego wirtualnego lansu. Zdecydowanie mój ulubiony sposób rozliczania MMO, jednak dzisiaj powoli się z niego odchodzi. Przykład? Oczywiście najpopularniejszy World of Warcraft.
Ostatni sposób już prawie zapomniany to B2P czyli Buy-To-Play. Wyobraźcie sobie drodzy gracze, że kiedyś za grę się płaciło tylko raz! Żadnych dodatkowych i ukrytych kosztów. Niestety utrzymanie serwerów, społeczności i nawet samego helpdesku do gry MMO kosztuje, więc to rozwiązanie jest powszechnie stosowane ale poza MMO, bo tutaj po prostu by się nie sprawdziło zgodnie z polityką prowadzenia dowolnej firmy produkującej gry. Przykładem również nieco zapomnianym jest Guild Wars 2.
Dawniej, statystyczny gracz MMO był mężczyzną bez zobowiązań rodzinnych w wieku 12-19 lat który spędzał czas na graniu co najmniej 4h dziennie bez przerwy.
Dzisiaj gra równie dużo mężczyzn jak i kobiet. Wiek też przestał mieć znaczenie, bo gry zaczęły być postrzegane jako rozrywka taka sama jak radio, telewizja czy przeglądanie internetu. A nawet lepsza rozrywka!
Ale to jednak nie do końca wyjaśnia fenomen, że można grać po kilka godzin dziennie przez kilka lat? A w przerwach myśleć o następnym posunięciu w grze.
Na pewno nie jest to realizacja potrzeb podstawowych zgodnie z piramidą Masłova, a i drugorzędny jest też aspekt dochodowy. Gry MMO stały się przede wszystkim zjawiskiem socjologicznym jako jedno z medium społecznościowych, które zrzesza ludzi i pozwala na szeroką interakcję. Łatwiejszą niż w życiu realnym. W internecie czujemy się pewniejsi w kontaktach międzyludzkich, a gry MMO jeszcze to ułatwiają poprzez swoje komunikatory tekstowe, dźwiękowe oraz wideo. Świat wirtualny w przeciwieństwie do świata realnego jest przewidywalny, nadzorowany i kieruje się określonymi zasadami. Ludzie dzięki niemu uciekają od codziennych problemów i czują się bezpieczni. Nawiązując liczne znajomości, przyjaźnie, łącząc się w zrzeszenia graczy typu gildie, klany młodzi ludzie realizują potrzebę przynależności, a często i miłości. Rywalizując z innymi graczami m.in. poprzez rankingi, które są podstawą takich gier, pobijając rekordy albo pokonując nowe wyzwania, zdobywają szacunek i uznanie.
Dzięki MMO gracze są spełnieni, a to uczucie znajduje się wysoko w hierarchii potrzeb człowieka. Potwierdza to model Webbera, który dzieli potrzeby na wewnętrzne, wymieniając kolejno: osiągnięcia, kompetencje, uznanie dla samego siebie, autonomię oraz zewnętrzne, czyli: uznanie społeczne, miłość, przynależność, bezpieczeństwo, prestiż i władzę. Tego typu gry są odwzorowaniem życia realnego i zawierają jego najważniejszy czynnik jakim są relacje z innymi ludźmi.
Grając, nie tylko przenosimy nasze doświadczenia i odczucia na grę, ale również zaczynamy działać w dwóch alternatywnych światach, odrywając się przynajmniej na chwilę od trudnego i pełnego niespodzianek życia. A to zdaniem wielu czyni gry szkodliwymi, bo zaburza funkcjonowanie człowieka w rzeczywistym świecie. Moim zdaniem nie można jednak stawiać znaku równości między zapalonym graczem, a osobą uzależnioną np od narkotyków czy alkoholu. Z własnego doświadczenia wiem, że większość znakomitych graczy, którzy spędzają na tym zajęciu wiele czasu i wydają na ten cel spore pieniądze nie robi tego z powodu uzależnienia. Potrafiły bowiem rzucić grę z dnia na dzień bez większego problemu. Sam swojego czasu walczyłem o miejsce w rankingach w różnych grach z udziałem wielu graczy z całego świata. Owszem uzależnienie od gry jest zdiagnozowanym problemem i dość powszechnym ( zwłaszcza w Azji), ale nie zawsze za aktywnością graczy kryje się nałóg!
Moi drodzy, człowiek jest zwierzęciem społecznym i, według mnie, to jest główna przyczyna ogromnej popularności gier MMO. To dzięki nim w każdej chwili i o każdej porze możemy nawiązać pasjonującą rywalizację a przy okazji nawiązać kontakt, wymienić informacje, a nawet wyżalić się. W końcu gracze to nie tylko postacie biegające po ekranie, a przede wszystkim żywe osoby, które obdarzone są uczuciami. W Internecie można przeczytać o wielu przypadkach małżeństw, które poznały się właśnie w MMO.
Oczywiście nie tylko aspekt społeczny decyduje o popularności gier, w końcu tego samego dostarcza nam Fejsbuk, albo Gadu-Gadu. Równie fascynujące w tych grach są: grywalność, nowinki technologiczne, skomplikowanie fabuły, bogaty system rozwoju postaci i sposób nagradzania osiągnięć.
Ważnym czynnikiem są także fakt, że ludzie nie lubią zmian, przyzwyczają się do danej gry i potrafią wiele wybaczyć jej kolejnym wersjom o ile nie naruszą podstawowych zasad, do których przywykli. Świetnym przykładem gry MMO, która niesie właśnie walor społecznościowy jest Tibia, która w tym roku obchodzi dwudziestolecie - kto jeszcze nie słyszał o tej grze, niech koniecznie zobaczy na jej grafikę, która w zasadzie nie uległa zmianie przez cały okres trwania gry. Zresztą podobnie jest z World of WarCraft - grafika dzisiaj już mocno odstaje i developerzy robią co mogą by ją poprawić, ale w końcu natrafią na mur nie do przejścia - silnik gry. Cóż, patrząc na popularność WoW'a i Tibii - myślę, że aspekt wizualny jest i zawsze będzie drugorzędny.
Jak dla mnie poza czystymi grami RPG, ten gatunek jest najważniejszym w moim życiu gej-mera, jednak jako młody mocno zaangażowany ojciec musiałem odstawić granie nieco na margines, ale dzięki temu robię dla was audycje moi kochani. I dziękuję wam, że jesteście bo właśnie minęła połowa cyklu jak i połowa wakacji... damn!
Czas na nasz ranking. Zgodnie z tematem odcinka zajmę się najlepszymi grami MMO wszech czasów. Zapraszam na naszą stronę oraz fejsa bo właśnie jest publikowane wideo!
Pozdrawiam ... Tomek Turba.
MMO czyli Massive Multiplayer Online wywodzi się ze starej nazwy rozwiniętej jako MMO-RPG, czyli role-playing game. Jest to rodzaj gier, skupiający w jednym miejscu dużą liczbę graczy szukających rozrywki, kontaktów, a nawet relaksu. MMO uznawane są często za najbardziej uzależniające i czasochłonne. Czy jednak ktoś z Was zastanawiał się, co rzeczywiście trzyma nas przy grze nawet kilka lat? Co powoduje, że jesteśmy skłonni płacić za możliwość grania całkiem niemałe pieniądze? Czy jedyną racjonalną przyczyną jest uzależnienie od gry? A może decydują o tym niezwykłe walory produktowe i niesamowita fabuła? Zanim odpowiem wam na te pytania, poznajmy jak dzielą się gry MMO. Jeżeli chodzi o sposób dystrybucji to mamy trzy:
F2P czyli FREE TO PLAY - aktualnie najczęściej spotykany sposób dystrybucji gier on-line. Grę otrzymujemy za darmo, ale jej składowe są już często płatne na przykład sklep z przedmiotami Item Shop, gdzie można kupić za prawdziwe pieniądze ekwipunek lub fragment gry, który wzbogaci nasze doznania. Ale spokojnie bez ekwipunku i dodatkowych bajerów też da się zarobić. Możemy kupić tzw. boosta, co zwiększy o połowę doświadczenia zdobywane przez tydzień (tak jak w przypadku Heroes of The Storm lub League of Legends). Możemy także zyskać dostęp do nowych lokalizacji, albo specyficznych zadań z dobrymi nagrodami - jak w przypadku RuneScape.
Jak widać MMO znalazło prosty sposób na zdobycie "klienta". Niby daje mu coś za darmo, ale po wkręceniu go każe słono płacić, a jak wiadomo każdy nałogowiec chce coraz więcej swego narkotyku. Znacie to skądś...?
Drugim sposobem dystrybucji jest P2P czyli Pay-To-Play. Udział w grze jest możliwy dzięki abonamentowi. Tylko wówczas możemy się zalogować i mieć dostęp do pełnej gry, najczęściej bez uiszczania dodatkowych opłat. Moim zdaniem to lepsze rozwiązanie. Bo w wydaniu Free-To-Play bogatszy może więcej i teoretycznie ma przewagę nad biedniejszym graczem w postaci gorszego ekwipunku, a tutaj wszyscy traktowani są równo bo płacą tyle samo. Jedyna różnica jaką można zobaczyć to na przykład, bogatszy gracz kupi sobie jakieś zwierzątko lub element wizualny nie wpływający na jego parametry względem innym graczy. Jest to zakup tak zwanego wirtualnego lansu. Zdecydowanie mój ulubiony sposób rozliczania MMO, jednak dzisiaj powoli się z niego odchodzi. Przykład? Oczywiście najpopularniejszy World of Warcraft.
Ostatni sposób już prawie zapomniany to B2P czyli Buy-To-Play. Wyobraźcie sobie drodzy gracze, że kiedyś za grę się płaciło tylko raz! Żadnych dodatkowych i ukrytych kosztów. Niestety utrzymanie serwerów, społeczności i nawet samego helpdesku do gry MMO kosztuje, więc to rozwiązanie jest powszechnie stosowane ale poza MMO, bo tutaj po prostu by się nie sprawdziło zgodnie z polityką prowadzenia dowolnej firmy produkującej gry. Przykładem również nieco zapomnianym jest Guild Wars 2.
Dawniej, statystyczny gracz MMO był mężczyzną bez zobowiązań rodzinnych w wieku 12-19 lat który spędzał czas na graniu co najmniej 4h dziennie bez przerwy.
Dzisiaj gra równie dużo mężczyzn jak i kobiet. Wiek też przestał mieć znaczenie, bo gry zaczęły być postrzegane jako rozrywka taka sama jak radio, telewizja czy przeglądanie internetu. A nawet lepsza rozrywka!
Ale to jednak nie do końca wyjaśnia fenomen, że można grać po kilka godzin dziennie przez kilka lat? A w przerwach myśleć o następnym posunięciu w grze.
Na pewno nie jest to realizacja potrzeb podstawowych zgodnie z piramidą Masłova, a i drugorzędny jest też aspekt dochodowy. Gry MMO stały się przede wszystkim zjawiskiem socjologicznym jako jedno z medium społecznościowych, które zrzesza ludzi i pozwala na szeroką interakcję. Łatwiejszą niż w życiu realnym. W internecie czujemy się pewniejsi w kontaktach międzyludzkich, a gry MMO jeszcze to ułatwiają poprzez swoje komunikatory tekstowe, dźwiękowe oraz wideo. Świat wirtualny w przeciwieństwie do świata realnego jest przewidywalny, nadzorowany i kieruje się określonymi zasadami. Ludzie dzięki niemu uciekają od codziennych problemów i czują się bezpieczni. Nawiązując liczne znajomości, przyjaźnie, łącząc się w zrzeszenia graczy typu gildie, klany młodzi ludzie realizują potrzebę przynależności, a często i miłości. Rywalizując z innymi graczami m.in. poprzez rankingi, które są podstawą takich gier, pobijając rekordy albo pokonując nowe wyzwania, zdobywają szacunek i uznanie.
Dzięki MMO gracze są spełnieni, a to uczucie znajduje się wysoko w hierarchii potrzeb człowieka. Potwierdza to model Webbera, który dzieli potrzeby na wewnętrzne, wymieniając kolejno: osiągnięcia, kompetencje, uznanie dla samego siebie, autonomię oraz zewnętrzne, czyli: uznanie społeczne, miłość, przynależność, bezpieczeństwo, prestiż i władzę. Tego typu gry są odwzorowaniem życia realnego i zawierają jego najważniejszy czynnik jakim są relacje z innymi ludźmi.
Grając, nie tylko przenosimy nasze doświadczenia i odczucia na grę, ale również zaczynamy działać w dwóch alternatywnych światach, odrywając się przynajmniej na chwilę od trudnego i pełnego niespodzianek życia. A to zdaniem wielu czyni gry szkodliwymi, bo zaburza funkcjonowanie człowieka w rzeczywistym świecie. Moim zdaniem nie można jednak stawiać znaku równości między zapalonym graczem, a osobą uzależnioną np od narkotyków czy alkoholu. Z własnego doświadczenia wiem, że większość znakomitych graczy, którzy spędzają na tym zajęciu wiele czasu i wydają na ten cel spore pieniądze nie robi tego z powodu uzależnienia. Potrafiły bowiem rzucić grę z dnia na dzień bez większego problemu. Sam swojego czasu walczyłem o miejsce w rankingach w różnych grach z udziałem wielu graczy z całego świata. Owszem uzależnienie od gry jest zdiagnozowanym problemem i dość powszechnym ( zwłaszcza w Azji), ale nie zawsze za aktywnością graczy kryje się nałóg!
Moi drodzy, człowiek jest zwierzęciem społecznym i, według mnie, to jest główna przyczyna ogromnej popularności gier MMO. To dzięki nim w każdej chwili i o każdej porze możemy nawiązać pasjonującą rywalizację a przy okazji nawiązać kontakt, wymienić informacje, a nawet wyżalić się. W końcu gracze to nie tylko postacie biegające po ekranie, a przede wszystkim żywe osoby, które obdarzone są uczuciami. W Internecie można przeczytać o wielu przypadkach małżeństw, które poznały się właśnie w MMO.
Oczywiście nie tylko aspekt społeczny decyduje o popularności gier, w końcu tego samego dostarcza nam Fejsbuk, albo Gadu-Gadu. Równie fascynujące w tych grach są: grywalność, nowinki technologiczne, skomplikowanie fabuły, bogaty system rozwoju postaci i sposób nagradzania osiągnięć.
Ważnym czynnikiem są także fakt, że ludzie nie lubią zmian, przyzwyczają się do danej gry i potrafią wiele wybaczyć jej kolejnym wersjom o ile nie naruszą podstawowych zasad, do których przywykli. Świetnym przykładem gry MMO, która niesie właśnie walor społecznościowy jest Tibia, która w tym roku obchodzi dwudziestolecie - kto jeszcze nie słyszał o tej grze, niech koniecznie zobaczy na jej grafikę, która w zasadzie nie uległa zmianie przez cały okres trwania gry. Zresztą podobnie jest z World of WarCraft - grafika dzisiaj już mocno odstaje i developerzy robią co mogą by ją poprawić, ale w końcu natrafią na mur nie do przejścia - silnik gry. Cóż, patrząc na popularność WoW'a i Tibii - myślę, że aspekt wizualny jest i zawsze będzie drugorzędny.
Jak dla mnie poza czystymi grami RPG, ten gatunek jest najważniejszym w moim życiu gej-mera, jednak jako młody mocno zaangażowany ojciec musiałem odstawić granie nieco na margines, ale dzięki temu robię dla was audycje moi kochani. I dziękuję wam, że jesteście bo właśnie minęła połowa cyklu jak i połowa wakacji... damn!
Czas na nasz ranking. Zgodnie z tematem odcinka zajmę się najlepszymi grami MMO wszech czasów. Zapraszam na naszą stronę oraz fejsa bo właśnie jest publikowane wideo!
Pozdrawiam ... Tomek Turba.
