Hevea brasiliensis – drzewo kauczukowe, źródło lateksu i naturalnego kauczuku. W Europie pierwsze opisy pojawiają się w XVI wieku i są plonem podbojów i zdobyczy konkwisty hiszpańskiej w Ameryce Południowej.

Pietro Anhiera i Gonzalo Fernandes de Owideo piszą np. o zabawie Indian piłką, która ma świetne właściwości elastyczne i znakomicie odbija się od ziemi. Również jak podają źródła, Krzysztof Kolumb w czasie swojej drugiej wyprawy odbywającej się w latach 1493-1496 widział taką formę zabawy u tubylców na Haiti.

W 1735 roku francuski przyrodnik, matematyk i podróżnik Karol Maria de la Condamine wybrał się z wyprawa naukowa do Ameryki Południowej. Po 10 latach badań i obserwacji przezwyciężając ogromne trudności, jakie miał do pokonania na nieznanym zupełnie terenie, wraca do Paryża. Przez kilka miesięcy referował wyniki swoich badań i obserwacji. Przywiózł ponad dwieście różnych eksponatów, w tym wydzielinę z drzewa kauczukowego, którą rekomendował członkom Akademii jako cudowny surowiec. Jako pierwszy również opisał sposób polowania przez Indian przy pomocy currary. Opis jego podróży wydany w formie książkowej stał się szalenie w owym czasie popularny i poruszył wyobraźnię wielu młodych ludzi, wyzwalając w nich również chęć do przygód i podróżowania.

Sam Condamnine w uznaniu zasług został przyjęty na członka Akademii Francuskiej i dożył swoich dni jako szanowany obywatel i naukowiec.

Sposób otrzymywania gumy kauczukowej opracował inny Francuz, Francis Fresnou, który rozpuścił surowy kauczuk w terpentynie, dając tym samym podstawę dla rozwoju przemysłu gumowego. Wiek XVIII i dalej XIX cechuje wzrastające zapotrzebowanie na naturalny kauczuk, a po odkryciach Charlesa Goodyera i Thomasa Hancoka procesu wulkanizacji jeszcze bardziej. Niestety, ceny surowca są bardzo wysokie, a jej główny eksporter, Brazylia pilnie strzeże swoich upraw. W roku 1874 Anglikom udaje się jednak wykraść ponad dwa tysiące nasion drzewa kauczukowego. W laboratorium pod Londynem wyhodowano sadzonki, a plantacje zostały zorganizowane na Jawie, Singapurze i w Indiach. Do końca pierwszej wojny światowej kauczuk naturalny był bezpośrednio przerabiany na miejscu, tj. na plantacjach. Potem zaczęto go również sprowadzać w formie nieprzerobionej.

W roku 1929 firma IG Farben opatentowała sposób produkcji kauczuku syntetycznego i to stanowiło zasadniczy przełom. Produkcja kauczuku syntetycznego bardzo szybko zaczęła rosnąć, stając się podstawowa formą jego otrzymywania, a wzrastające systematycznie zapotrzebowanie tylko w taki sposób mogło być zaspokojone.

Otrzymywany przez odpowiednie nacinanie drzewa kauczukowego lateks (mleczko kauczukowe ) stosowano nie tylko do produkcji kauczuku naturalnego, ale również bezpośrednio w przemyśle gumowym. Tu również notowany jest ogromny wzrost zapotrzebowania, zwłaszcza w zakresie rękawic jednorazowych oraz prezerwatyw, również i bez wątpienia jednorazowych.

Posłuchaj: