Po dużych sukcesach w dwóch prowadzonych przez siebie grupach, poruszających się w konwencjonalnie rozumianym rocku, Jeff Beck zrezygnował z nagrywania piosenek i zatrudniania wokalisty i rozpoczął, już wyłącznie pod własnym nazwiskiem, pełnoprawną karierę solową. Blisko tu do jazz rocka, chociaż sam wiele razy podkreślał, że nie jest gitarzystą jazzowym, udowodnił jednak coś o wiele bardziej istotnego, że jest wybitnym Artystą, dla którego nie istnieją bariery.

Japońska supergrupa (chociaż na świecie raczej koneserzy jazzu znają poszczególnych muzyków, zwłaszcza Takehiro Hondę) grająca fusion z elementami funku. Ta debiutancka płyta z roku 1979 jest bez wątpienia kompozytorsko i technicznie na najwyższym poziomie, chociaż nie ma tu niczego nowatorskiego, czy zaskakującego. Po prostu bardzo dobre granie, bliskie temu co grały wówczas Weather Report, Passport, czy Oregon.