• Drugi album składu uznawanego za klasyczny (co ciekawe, Ryszard Poznakowski najwyżej cenił kolejną płytę, nagraną bez jego udziału) i rzeczywiście patrząc na ilość rozpoznawalnych i obecnych przez kolejne dekady piosenek na tej płycie, trudno się z tym nie zgodzić. Słuchając całej płyty, widać jednak, że Trubadurzy szukali nowych pomysłów i kierowali wzrok ku nowym trendom w muzyce rozrywkowej, a nawet rockowej.

• Mieliśmy już okazję poznać studyjne nagrania zarówno Roda Stewarta, jak i grupy w której śpiewał równolegle do kariery solowej, czyli Faces i ten fakt jednoczesnego prowadzenia obu działalności odciskał swoje piętno na rozwoju grupy i Stewarta jako solisty. Album koncertowy wydany został z wyodrębnionym nazwiskiem solisty, co oczywiście służyło celom marketingowym, ale też usłyszeć możemy utwory nagrane zarówno w ramach grupy, jak i znane z występów solowych. Nie ulega jednak wątpliwości, że z tym zespołem brzmiało to wszystko bardziej rockowo i ekspresyjnie, i nieco szkoda, że drogi ich się rozstały (i niewielką pociechą jest fakt, że Ron Wood trafił chwile później do Rolling Stonesów)

Do słuchania od 23:05 do 1:00 zaprasza Witold Sułek. Z autorem można kontaktować się mailowo: witold.sulek@radio.opole.pl