Najlepszy przyjaciel człowieka występuje w setkach ras, które, jak się uważa, różnią się m.in. usposobieniem.

Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie w Helsinkach (Finlandia) pokazało jednak, że o charakterze psa decydują różnorodne czynniki.

„Rasa psa jest najważniejszym czynnikiem determinującym cechy osobowościowe" – przypomina Milla Salonen, współautorka badania opisanego na łamach periodyku „iScience” (https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S258900422300768X).

Ona i jej koledzy stworzyli potężną bazę danych psich zachowań obejmującą ponad 11 tys. zwierząt. Dane objęły ponad 300 ras pogrupowanych w 52 kategorie.

Naukowcy podkreślają, że nawet różnice między rasami, nie były dotąd, pod tym kątem badane aż tak precyzyjnie. Niektórych ras nie badano do tej pory wcale.

„To badanie aktualizuje wiedzę dotyczącą wpływu rasy na osobowość psa, ponieważ w amerykańskim badaniu opublikowanym w zeszłym roku uznano ten wpływ za bardzo mało istotny” – mówi prof. Hannes Lohi, jeden z autorów nowej publikacji.

Badacze sprawdzili wpływ różnych środowiskowych czynników na siedem głównych cech osobowości – poczucie zagrożenia, skupienie na tresurze, agresja/dominacja, energia, zdolność do socjalizacji z innymi psami, zdolność do socjalizacji z ludźmi i wytrzymałość.

Czynniki te, w porównaniu do rasy mają stosunkowo niewielki wpływ na charakter, ale jednak działają. Spośród nich najważniejsza okazała się socjalizacja w okresie szczenięcym (od 7. do tygodnia do 4. miesiąca życia).

Duża dawka socjalizacji w tym okresie wiązała się z mniejszym poczuciem zagrożenia oraz mniejszą agresją/dominacją, a przy tym lepszą koncentracją w czasie tresury i wyższymi zdolnościami socjalizacji zarówno z ludźmi jak i z psami.

"Nasze wyniki wskazują, że nowi właściciele psów powinni jak najbardziej zapoznawać swoje szczenięta z nieznajomymi ludźmi, miejscami i zwierzętami. Oczywiście socjalizacja zawsze musi odbywać się na warunkach szczenięcia, co oznacza, że nie powinno być ono zmuszane do sytuacji, które je przerażają" - mówi Milla Salonen.

Na zachowanie psa znaczący wpływ ma też jego wiek. Starsze zwierzęta np. lepiej skupiają się w czasie tresury niż młodsze. Tymczasem młodsze są bardziej płochliwe, mają więcej energii oraz łatwiej wchodzą w kontakty z innymi psami i ludźmi.

Naukowcy uważają, że najprawdopodobniej środowisko wczesnego szczenięctwa, włączając opiekę matki, ma również - poza genetyką - ogromne znaczenie, ale w tym badaniu nie zostało to potwierdzone.

"Na podstawie naszych badań można stwierdzić, że cechy osobowości są niezwykle złożone i wykazują zdumiewające podobieństwa między psami, ludźmi i innymi zwierzętami" – mówi Milla Salonen.(PAP)

Marek Matacz

mat/ agt/