Kierowcy Formuły 1 mrugają oczami zawsze w tych samych miejscach na każdym okrążeniu
Ryota Nishizonoto neurobiolog kognitywnego z NTT Communication Science Laboratories w Atsugi w Japonii. Jest też byłym sportowcem - ma za sobą profesjonalną karierę kolarską. Dlatego w swoich badaniach naukowych zajmuje się tym, w jaki sposób ludzie przetwarzają informacje podczas aktywności fizycznej. W swojej najnowsze pracy postanowił sprawdzić, czy podczas uprawiania sportu ludzie mrugają w przypadkowych odstępach czasu? W pewnych dyscyplinach, takich jak wyścigi samochodowe, drobny błąd spowodowany zamknięciem oczu może bowiem skończyć się tragedią. Żeby sprawdzić, jak kierowcy rajdowi radzą sobie z koniecznością mrugania podczas jazdy z dużą prędkością, Nishizonoto nawiązał współpracę z japońskim zespołem Formuły 1.
Nishizono wraz ze współpracownikami zamontowali urządzenia śledzące ruchy gałek ocznych na kaskach trzech kierowców i zarejestrowali ich przejazdy po trzech japońskich torach - Fuji, Suzuka i Sugo. Łącznie były to 304 okrążenia. Wnioski, które opublikowano w "iScience", są ciekawe. Ryota Nishizono odkrył bowiem, że kierowcy Formuły 1 mają tendencję do mrugania podczas każdego okrążenia w tych samych częściach toru. Co więcej, miejsca, w których kierowcy mrugali, były zaskakująco przewidywalne. Wszyscy trzej robili to według jednego schematu, który miał silny związek z przyspieszeniem. Kierowcy nie mrugali podczas zmiany prędkości lub kierunku – jak na zakręcie na torze – ale na relatywnie bezpieczniejszych prostych. Co znaczy, że podświadomie nie chcieli narażać się na ryzyko
"Odkrycie ukazuje kompromis między utrzymywaniem nawilżenia oczu a wykorzystaniem wzroku podczas kluczowych zadań. Wydaje się, że mruganie to takie mało istotne zachowanie, ale to coś więcej niż tylko przecieranie oczu. Mruganie jest częścią naszego systemu wzrokowego" - skomentował odkrycie japońskiego badacza Jonathan Matthis, neurobiolog z Northeastern University w Bostonie, który bada ruch człowieka.
W kolejnym etapie badań Ryota Nishizono chce zająć się tym, jakie procesy w mózgu umożliwiają lub hamują mruganie w danym momencie. Jest także zainteresowany tym, jak zachowanie mrugania różnicuje się w populacji ogólnej. (PAP Life)
agf/ gra/