Struktura na powierzchni zidentyfikowana jako pozostałość po lodowcu jest jednym z wielu osadów o jasnej barwie znalezionych w rejonie Eastern Noctis Labyrinthus o współrzędnych 7 st. 33' S, 93 st. 14' W. Zwykle tego typu osady zawierają sole siarczanowe o jasnym kolorze, ale w omawianym przypadku widać dodatkowo wiele cech lodowca, w tym pola szczelinowe i pasma morenowe.

Naukowcy oceniają, że lodowiec miał 6 kilometrów długości i do 4 kilometrów szerokości, a jego wysokość wynosiła od 1,3 do 1,7 kilometra.

„To co znaleźliśmy to nie lód, ale złoże soli ze szczegółowymi cechami morfologicznymi lodowca. Wydaje nam się, że sól utworzyła się na szczycie lodowca, zachowując kształt lodu poniżej” - tłumaczy dr Pascal Lee, planetolog z SETI Institute oraz Mars Institute, który był pierwszym autorem badań.

Naukowcy wskazują, że obecność materiałów wulkanicznych pokrywających ten rejon może być podpowiedzią, w jaki sposób mogły uformować się sole siarczanowe, a potem zachować odcisk lodowca. Po świeżych erupcjach materiały piroplastyczne, takie jak mieszanki popiołu wulkanicznego, pumeksu i gorących bloków lawy, wchodziły w kontakt z lodem wodnym z lodowca. Dochodziło do reakcji chemicznych na granicy pomiędzy nimi i powstała stwardniała warstwa soli siarczanowych. Z upływem czasu erozja usunęła materiał wulkaniczny przykrywający teren, odsłaniając warstwę siarczanów.

Teren, na którym znaleziono przypuszczalne pozostałości po lodowcu, jest bardzo rzadko pokryty kraterami uderzeniowymi, musi być więc geologicznie młody. Przypuszczalnie z okresu amazońskiego, czyli najmłodszego okresu geologicznego w historii Marsa. Okres amazoński rozpoczął się 3 miliardy lat temu i trwa do dziś.

Nie wiadomo, czy pod osadami znajduje się nadal woda – wymaga to dalszych badań. W obecnych warunkach panujących na Marsie lód wodny nie jest stabilny na powierzchni na tych wysokościach w pobliżu równika. Być może cały lód lodowcowy uległ sublimacji, ale teoretycznie istnieją szanse, że coś mogło pozostać poniżej warstwy soli siarczanowych.

Sytuacja może być podobna do istniejącej na Ziemi na płaskowyżu Altiplano w Ameryce Południowej, gdzie można spotkać „lodowe wyspy” na dnie słonych jezior. Stary lód lodowcowy jest chroniony przed stopieniem, wyparowaniem lub sublimacją pod jasną warstwą soli.

Gdyby udało się potwierdzić występowanie lodu wodnego w okolicach równikowych na Marsie, byłoby to istotne dla przyszłej załogowej eksploracji tej planety. Na równiku jest cieplej niż w innych rejonach planety, a gdyby okazało się, że są tam też miejsca z lodem wodnym pod powierzchnią, można by było rozważać te lokalizacje na przyszłe bazy na planecie.(PAP)

cza/ bar/