Janusz Pastwa jest autorem, wraz z Adamem Myjakiem, Kwadrygi Apollina – rzeźby zdobiącej od 2002 roku fronton Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, obchodzącej w tym roku dwudziestolecie swojego istnienia. Na obecnej wystawie w Galerii Opera znalazły się prace reprezentujące najsłynniejsze cykle rzeźbiarskie autora: Cienie, Torsy i Twarze. Pastwa w swojej twórczości interpretuje zarówno klasyczne, historyczne realizacje, jak i tworzy figury zwierząt i ludzi, w których – jak właśnie w cyklu Cienie - ukazuje relację, jaką rzeźba może nawiązać z otoczeniem, np. przez smugę cienia.

Obok prac rzeźbiarskich, artysta tworzy także szkice, rysunki – niekiedy niezwykle ekspresyjne, niekiedy zaś subtelnie traktujące światło i linię. Te również można zobaczyć na wystawie.„Pastwa odnajduje własne zasady kompozycji i ekspresji ; równowagi i rytmu, harmonii i kontrastu. W materialnym kształcie zamknąć pragnie skondensowaną energię wewnętrzną, a przez to wywołać określoną temperaturę emocjonalną u odbiorcy. Każda rzeźba, każdy kształt jest strukturą otwartą. Te rzeźby posiadają własne życie, niejako niezależnie od przedmiotu” – tak charakteryzuje twórczość artysty Krzysztof Mętrak.

Antoni Janusz Pastwa – rzeźbiarz, pedagog, urodził się 26 stycznia 1944 r. w Brzozie k. Kozienic. Studiował na Wydziale Rzeźby w ASP w Warszawie w latach 1964 -1970, najpierw w pracowni prof. Mariana Wnuka, a później w pracowni prof. Stanisława Słoniny. Od 1981 r. prowadził pracownię kamienia. W 1987 r. otrzymał tytuł docenta, zaś w 1992 r. mianowany został profesorem sztuk plastycznych. W latach 1990-1996, 1999-2002, 2002-2006 sprawował funkcję Dziekana Wydziału Rzeźby macierzystej uczelni. Członek Rady Programowej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Adam Styka – drugi bohater obecnych ekspozycji - malarz i grafik tworzy obrazy, rysunki i grafikę warsztatową. Wszystkie te formy twórczości są eksponowane w Galerii Opera. Artysta urodził się w 1940 roku w Mielnicy. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w pracowni prof. Mariana Jaeschke. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w roku 1965. Został profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Wydziału Artystycznego Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Od 2010 roku prowadzi pracownię malarstwa w Wyższej Szkole Informatyki Stosowanej i Zarządzania w Warszawie na kierunku: grafika.

Brał udział w 35 wystawach indywidualnych i ponad 200 prestiżowych wystawach zbiorowych sztuki polskiej w kraju i za granicą. Jest też laureatem licznych nagród i wyróżnień, takich jak m.in. nagrody publiczności na Sympozjum Artystów Plastyków i Naukowców w Puławach; Premio Internazionale „Apollo Musagete” we Włoszech; wyróżnienia na XXI Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer we Francji; nagrody indywidualnej I stopnia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

„Szczególnie dużo uwagi malarz zawsze poświęcał zagadnieniom kompozycyjnym. Układ elementów obrazu z różnych okresów twórczości jest przemyślany, oparty o proporcjonalne relacje, które z reguły wywołują wrażenie spokoju, stabilności i przejrzystości. Adama Stykę interesują formy podstawowe, a więc kwadrat, koło, trójkąt, prostokąt. Za ich pomocą organizuje płaszczyznę, wydziela pola obrazowe, określa wagę części obrazu oraz wskazuje jego centrum i peryferia” – komentuje twórczość Adama Styki Piotr Majewski w katalogu wystawy. (PAP)

autorka: Anna Bernat

abe/ aszw/