W projekcie ustawy, podobnie jak w obowiązującej ustawie o diagnostyce laboratoryjnej, przyjęto zasadę, że diagnosta laboratoryjny ma prawo i obowiązek ustawicznego rozwoju zawodowego przez pogłębianie wiedzy i umiejętności zawodowych. Może to być realizowane przez doskonalenie zawodowe lub szkolenie specjalizacyjne.

Nowym rozwiązaniem wprowadzonym do projektu ustawy jest regulacja, zgodnie z którą minister zdrowia będzie mógł – na wniosek osoby legitymującej się dorobkiem naukowym lub zawodowym i na podstawie opinii ekspertów – uznać ten dorobek za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego.

Jak uzasadniono, diagności laboratoryjni, którym minister zdrowia uzna dorobek naukowy lub zawodowy, będą mogli od razu przystąpić do egzaminu specjalizacyjnego, a po uzyskaniu pozytywnego wyniku z tego egzaminu, będą mieć tytuł specjalisty w danej dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej. Rozwiązanie to ma przyczynić się do zwiększenia liczby specjalistów, a tym samym wzrośnie ich dostępność na rynku usług medycznych.

Projekt przewiduje też wprowadzenie do 6 dni roboczych płatnego urlopu szkoleniowego, który diagnosta laboratoryjny może wykorzystać na realizację ustawicznego rozwoju zawodowego.

Wprowadza też regulację, że osobą uprawnioną do samodzielnego wykonywania czynności medycyny laboratoryjnej w medycznym laboratoriom diagnostycznym jest diagnosta laboratoryjny. Z kolei osobą uprawnioną do wykonywania określonych czynności medycyny laboratoryjnej w laboratorium jest osoba, która ma tytuł zawodowy technika analityki medycznej lub tytuł zawodowy licencjata, uzyskany na kierunku analityka medyczna, lub ukończyła studia magisterskie lub studia pierwszego i drugiego stopnia w zakresie biologii, biologii medycznej, mikrobiologii lub mikrobiologii medycznej i uzyskała tytuł zawodowy magistra albo biotechnologii, biotechnologii medycznej i uzyskała tytuł zawodowy magistra lub magistra inżyniera. (PAP)

Autorka: Agata Zbieg

agz/ joz/