Polska Agencja Prasowa: Rok po roku zdobył pan mistrzostwo Polski w turnieju rozgrywanym systemem pucharowym. Łatwiej było w poprzednim sezonie w Bydgoszczy czy teraz w Kruszwicy?

Radosław Wojtaszek: Bardzo dobrze mi się tutaj grało. Dużo lepiej niż rok temu. Wtedy zwycięstwo rodziło się w wielkich bólach, bo musiałem i odrabiać straty, i wielokrotnie grać dogrywki. Tutaj musiałem ją rozegrać tylko raz, z ubiegłorocznym finalistą Wojtkiem Morandą, który zresztą sprawił mi bardzo duże problemy i ta dogrywka naprawdę mogła się potoczyć w dwie strony, więc po tym zwycięstwie trochę odetchnąłem. Może nie to, że uważałem, iż najtrudniejsze za mną, bo mój finałowy przeciwnik Kacper Piorun to dwukrotny mistrz kraju, a do tego przed meczem ze mną trzy razy wygrywał tu dogrywki. Wiedziałem więc, że nie będzie to łatwa przeprawa. Ale też przyświecało mi stwierdzenie z innych sportów, że finały nie są po to, żeby je grać, tylko żeby wygrywać. W decydującym meczu było bardzo nerwowo, ale niczego innego nie oczekiwałem.

PAP: Od czwartku startuje pan w Warszawie w elitarnym turnieju w szachach szybkich i błyskawicznych z cyklu Grand Chess Tour.

R.W.: Rozmawiałem właśnie o moim napiętym planie z żoną Aliną, która oczywiście również gra w szachy i zresztą bardzo mnie tutaj wspierała. I to nie tylko jako żona, ale także szachowo, jako sekundant. Nie było jej w Kruszwicy, ale z Warszawy, z domu. Po prostu przygotowywała mnie także na konkretnych przeciwników. Jeśli były jakieś debiuty, które trzeba było sprawdzić, to nad tym pracowała. Może się to wydawać dziwne, ale akurat w tych mistrzostwach miałem wsparcie od żony nie tylko mentalne, ale też stricte szachowe.

PAP: Jak pan traktuje występ w warszawskiej imprezie?

R.W. Na pewno te zawody nie będą proste. Przyjeżdżają przecież zawodnicy z czołówki światowej. Wydaje mi się jednak, że jestem w dobrej formie i nie widzę przeszkód, żeby nie osiągnąć dobrego wyniku. Na pewno te dwa dni przerwy wystarczą mi, żeby odpocząć, a będę grał z dobrymi wspomnieniami z mistrzostw Polski.

PAP: Pana żona, arcymistrzyni Alina Kaszlinska, urodziła się w Rosji, jest czołową szachistką tego kraju. Jak państwo funkcjonujecie w ostatnim okresie, po rosyjskiej agresji na Ukrainę, z jakimi reakcjami się spotykacie?

R.W. Alina długo żyła w Moskwie, ale od siedmiu lat jesteśmy małżeństwem, mieszkamy w Warszawie. Żona ma polski paszport i obywatelstwo, mówi biegle po polsku, bez żadnych problemów. W gronie znajomych śmiejemy się, że ona już jest +nasza”. Nie odbieramy jej zupełnie jako cudzoziemkę. Oczywiście, początkowo były obawy, jak ludzie będą reagować, bo wiadomo – agresja Rosji to fatalna sprawa. Ona od początku wypowiadała się bardzo mocno przeciwko niej. Nazwała wprost agresora, czyli kraj, w którym się urodziła. Stwierdziła, że jest jej po prostu wstyd. Nie było żadnego mydlenia oczu. Jesteśmy obydwoje bardzo mocno przeciwko rosyjskiemu atakowi na Ukrainę. To trzeba wprost powiedzieć. (PAP)

Rozmawiał Marek Cegliński

cegl/ co/