45-letni reżyser, antropolog i archeolog Mantas Kvedaravicius, który wyreżyserował, m.in.: "Barzakh" (2011), "Mariupolis" (2016) i "Partenon" (2019), zginął podczas próby opuszczenia Mariupola, gdzie kręcił swój ostatni film „Mariupolis 2”.

„+Mariupolis 2+ pokazuje życie toczące się pod bombami i ukazuje obrazy równie tragiczne, co niosące nadzieję. Zostanie on wyemitowany 19 i 20 maja" - podano w komunikacie prasowym festiwalu.

Kvedaravicius w 2022 r. wrócił na Ukrainę, w samym sercu wojny, aby odnaleźć ludzi, których poznał i sfilmował w latach 2014-2015. Po jego śmierci jego producenci i współpracownicy dołożyli wszelkich starań, aby dokończyć jego dzieło, jego wizję – czytamy w informacji festiwalowej.

Narzeczona reżysera Hanna Bilobrova, która mu towarzyszyła w Ukrainie, zdołała wywieźć i odtworzyć zrobione tam zdjęcia i zmontować je wraz z Dunią Sichov na Litwie.

Urodzony w 1976 r. Kvedaravicius zyskał sławę swoim pierwszym filmem o Mariupolu zaprezentowanym po raz pierwszy na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie w 2016 r.

Artysta był również doktorem antropologii społecznej na Uniwersytecie w Cambridge i profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Wileńskim. Jego praca doktorska „Węzły nieobecności: śmierć, sny i zaginięcia na granicy prawa w strefie antyterrorystycznej Czeczenii” opisywała rozdartą wojną Czeczenię, która jest także scenerią jego filmu dokumentalnego z 2011 r. „Barzakh”. Jego kolejny film dokumentalny z 2016 r., koncentruje się na ukraińskim mieście portowym Mariupolu, które w latach 2014–2015 znalazło się pod atakiem oddziałów separatystów. W 2019 r. ukazał się pierwszy film fabularny Kvedaraviciusa „Partenonas” (Partenon), którego akcja rozgrywa się w Atenach, Odessie i Stambule.

„Cały program festiwalu będzie miał w tle wojnę na Ukrainie, co nieuchronnie jest w umysłach wszystkich” – stwierdził reżyser i dyrektor Festiwalu w Cannes Thierry Fremaux.

Z Paryża Katarzyna Stańko (PAP)

ksta/ dki/