23 września 1976 r. powstał Komitet Obrony Robotników - jedno z najważniejszych ugrupowań opozycyjnych w PRL-u. Stał się on intelektualną i organizacyjną podstawą dla NSZZ "Solidarność", pierwszego za "żelazną kurtyną" niezależnego związku zawodowego. KOR był reakcją na represje, które w 1976 r. spotkały robotników z Radomia, Ursusa i Płocka. Głównym celem Komitetu było niesienie pomocy prawnej i finansowej represjonowanym przez peerelowskie władze robotnikom i ich rodzinom.

"Niesienie pomocy potrzebującym i represjonowanym to podstawowy obowiązek chrześcijanina. Tak pojmowali tę ideę Ci, dzięki którym powstał we wrześniu 1976 roku Komitet Obrony Robotników: Antoni Macierewicz, Piotr Naimski i Wojciech Onyszkiewicz" - wskazał we wpisie na Facebooku premier.

Przypomniał, że "pomocy w każdej postaci, obrony prawnej, materialnej czy zwykłej rozmowy, oczekiwali robotnicy, którzy w czerwcu 1976 roku, najpierw w Radomiu i Ursusie, a potem w innych miastach w Polsce, dali odpór komunistycznej władzy".

"Dodajmy od razu – był to odpór skuteczny, chociaż z dramatycznymi konsekwencjami dla jego uczestników. Ludzie ci trafiali do więzień, tracili pracę, rodziny były narażone na szykany esbecji. I wtedy pojawiła się idea niesienia pomocy, która stanowiła namiastkę solidaryzmu, a więc tego zjawiska, które w szerszej skali wystąpiło w 1980 roku" - podkreślił szef rządu.

Ocenił, że "Komitet Obrony Robotników był dla rodzącej się w 1980 roku +Solidarności+ duchowym źródłem".

Do wpisu premiera dołączone było zdjęcie ze zbiorów Ośrodka KARTA zatytułowane "Głodówka członków i współpracowników KOR w kościele św. Marcina w Warszawie, w proteście przeciwko przetrzymywaniu w areszcie 5 robotników z Radomia i Ursusa oraz członków i sympatyków KOR, 24-30 maja 1977, Warszawa". (PAP)

autor: Katarzyna Krzykowska

ksi/ dki/