"Wartości zachowanego do dziś historyczny układ urbanistyczny ul. Kawęczyńskiej wyrażają się przede wszystkim poprzez zachowany przebieg ulicy, jej szerokości, charakterystycznych form zagospodarowania posesji oraz typowej dla okolicy skali zabudowy" - uzasadnił tę decyzję konserwator.

Jego zdaniem, założenie urbanistyczne ul. Kawęczyńskiej jest także przykładem historycznej tkanki miejskiej o zróżnicowanych i czytelnych nawarstwieniach. "Obejmują one grupę budynków wzniesionych na przełomie XIX i XX w., głównie murowanych, o kilku kondygnacjach, tynkowanej elewacji, balustradach żeliwnych i kutych. Wyjątkowo cenna jest zachowana drewniana oficyna Edmunda Burkego" - przypomniał.

Budynki wznoszone w późniejszych latach to kamienice 4- i 5-kondygnacyjne, o zachowanym wystroju elewacji łączącym cechy wczesnego modernizmu ze skromną dekoracją architektoniczną, w niektórych przypadkach usuniętą po 1945 r. "Istotnym elementem kształtującym przestrzeń urbanistyczną są budynki poprzemysłowe, o ceglanej elewacji, a także budynki i infrastruktura techniczna związana z obsługą zajezdni tramwajowej. Charakterystycznym elementem historycznego założenia ulicy jest bryła kościoła oraz dominująca nad zabudową dzwonnica Bazyliki Najświętszego Serca Jezusowego" - zwrócił uwagę prof. Lewicki.

Konserwator podkreślił przy tym uwagę, że założenie urbanistyczne ul. Kawęczyńskiej jest istotnym źródłem do badań nad dziejami tej części Pragi oraz zmianami w topografii Szmulowizny oraz jej podziałów hipotecznych, kolejnych faz zabudowy i przekształceń. (PAP)

Autorka: Natalia Kamińska

nmk/ robs/