Uczestniczył w kampanii napoleońskiej w latach 1812-1813. Po wybuchu powstania listopadowego w 1831 roku odznaczył się brawurowym dowodzeniem artylerią w bitwach pod Iganiami i Ostrołęką, za co został awansowany do stopnia generała brygady. Otrzymał też Złoty Krzyż Orderu Virtuti Militari. Na Po upadku powstania przebywał na emigracji we Francji. Dążył do utworzenia polskich sił zbrojnych, między innymi w Belgii i Portugalii.

W czasie Wiosny Ludów w 1848 roku początkowo próbował wzniecić powstanie w Galicji, a następnie kierował obroną Wiednia przed wojskami cesarskimi. Po upadku rewolucji, ranny, przedostał się na Węgry, gdzie walczył z wojskami austriackimi i rosyjskimi. Dowodził Węgrami w Siedmiogrodzie i Banacie, jako jeden z czołowych przywódców powstania węgierskiego. Organizował też legion polski. W 1849 roku został mianowany naczelnym wodzem rewolucyjnej armii węgierskiej.

Gdy powstanie zostało zdławione Józef Bem wyjechał do Turcji, ponieważ spodziewał się wybuchu wojny turecko-rosyjskiej. Biorąc w niej udział, chciał walczyć z zaborcą. Wstąpił do armii sułtana i przeszedł na islam, jako Murat Pasza. W 1850 roku został wysłany przez sułtana do Syrii do obrony miasta Aleppo przed Beduinami. Tam zmarł na malarię. W 1929 roku jego prochy sprowadzono do Polski i pochowano w rodzinnym Tarnowie. Na grobie umieszczono napisy w językach: polskim, węgierskim i arabskim.

(więcej)

Józef Bem cieszy się szczególnym szacunkiem na Węgrzech, za udział w powstaniu z 1848 roku. Był wówczas dowódcą wojsk w Siedmiogrodzie i Banacie. Zimową kampanią, od grudnia 1848 do marca 1849 roku, zdobył sobie sławę wielkiego wodza. Pod jego rozkazami walczył między innymi czołowy poeta węgierskiego romantyzmu Sándor Petőfi, który został adiutantem generała. Józef Bem wygrał wiele bitew kampanii siedmiogrodzkiej, pokonując Austriaków i wyzwalając cały Siedmiogród. Polski generał nie tylko prowadził wojska, ale także uruchomił produkcję uzbrojenia. Pod jego dowództwem powstańcza armia węgierska w krótkim czasie potroiła swoją liczebność do 30 tysięcy żołnierzy i odniosła 33 zwycięstwa nad wojskami austriackimi. Organizował też polskie oddziały w armii węgierskiej, tworząc dwa legiony, które przyczyniły się do zwycięstw węgierskich wojsk powstańczych.

Sukcesy powstańców spowodowały jednak, że Austria poprosiła o pomoc zbrojną rosyjskiego cara. Oba państwa wystawiły ponad 55-tysięczną armię. 7 sierpnia 1849 przywódca powstania mianował generała Bema naczelnym wodzem armii węgierskiej. W bitwie pod Temeszwarem 9 sierpnia 1849 roku został ranny, a jego wojska poniosły klęskę. Wkrótce rewolucja na Węgrzech upadła. Józef Bem wraz z niedobitkami powstańców przekroczył w 1849 granicę turecką.

Józef Bem jest bohaterem narodowym Węgrów, którzy z wdzięczności nadali mu specjalne odznaczenie. Został uhonorowany Krzyżem Wielkim Orderu Świętego Stefana z gwiazdą orderową z diamentem wyjętym z korony pierwszego króla Węgier - Stefana I Świętego. W miejsce wyjętego z korony diamentu wstawili plakietkę z nazwiskiem generała.

Józef Bem został legendą jeszcze za życia. Pierwsze utwory literackie o polskim generale powstawały w latach 1849-1850. Po śmierci Józef Bem stał się bohaterem licznych książek, wierszy i pieśni. Utwory poetyckie poświęcił mu Cyprian Kamil Norwid oraz węgierski poeta Sándor Petőfi.

Pierwszy pomnik poświęcony Józefowi Bemowi Węgrzy wybudowali już w 1880 roku w Marosvásárhely. W 1929 roku za pieniądze zebrane podczas ogólnonarodowej składki wzniesiono pomnik generała w Budapeszcie.

Na Węgrzech Józef Bem jest również patronem wielu szkół, ulic i placów.