Wybuch II wojny światowej zastał Stanisława Karolkiewicza na Śląsku, tam walczył z niemieckim okupantem. Pod koniec 1939 roku trafił do partyzantki, na terenach okupowanych przez sowietów. Na początku 1940 roku został aresztowany przez NKWD i był więziony do czerwca 1941-go. Wyszedł na wolność po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej. W Ciechanowcu na Podlasiu zorganizował i wyszkolił oddział dywersyjny, który działał w organizacji Konfederacja Narodu, włączonej później w struktury Armii Krajowej. Razem ze swoim batalionem uczestniczył w wielu akcjach bojowych przeciwko Niemcom na Nowogródczyźnie i Wileńszczyźnie, aż do ponownego zajęcia tych ziem przez Armię Czerwoną. Jako porucznik "Szczęsny" był między innymi dowódcą kompanii w 77. pułku piechoty AK, brał udział w operacji Ostra Brama.

Od 1944 roku działał w szeregach Delegatury Polskich Sił Zbrojnych na Kraj. W styczniu 1945 roku został aresztowany i osadzony na Zamku w Lublinie. Po wyjściu na wolność zaangażował się w konspirację Zrzeszenia WiN. W lutym 1946 po raz drugi wpadł w ręce funkcjonariuszy UB, a po brutalnym śledztwie otrzymał wyrok 13 lat pozbawienia wolności. Podczas przesłuchań i w więzieniu zdobył szacunek współwięźniów wyjątkowo godną i niezłomną postawą. Wolność odzyskał w 1955 roku, jednak służby bezpieczeństwa inwigilowały go aż do lat 80.

W tym czasie poświęcił się działalności społecznej, głównie na rzecz byłych żołnierzy Armii Krajowej, kombatantów i weteranów, zabiegając także o poprawę ich warunków bytowych. Jego staraniem w 1999 zakończono budowę pomnika Armii Krajowej i Polskiego Państwa Podziemnego, który w czerwcu tego samego roku został poświęcony przez papieża Jana Pawła II. Od 2001 Stanisław Karolkiewicz przewodniczył Federacji Stowarzyszeń Weteranów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej.

Zmarł w 2009 roku. Został pochowany z honorami wojskowymi na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

(więcej)

Urodził się 21 sierpnia 1918 roku w Tworkowicach koło Ciechanowca. Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał w Warszawie, rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W październiku 1945 roku zaangażował się w działalność antykomunistycznego podziemia, objął funkcję kierownika komórki kontrwywiadowczej WiN-u w stolicy. 28 lutego 1946 roku został zatrzymany przez funkcjonariuszy UB, a potem skazany na 13-letnie więzienie.

Karolkiewicz współpracował ze stowarzyszeniem PAX. W 1985 roku utworzył Fundację Ochrony Zabytków, zajmującą się przywracaniem śladów polskiej kultury na Kresach Wschodnich oraz budową cmentarzy wojennych żołnierzy AK. Po 1989 roku działał w Światowym Związku Żołnierzy AK.

W 2006 roku pułkownik Stanisław Karolkiewicz został awansowany na stopień generała brygady.

Za zasługi został też odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyż Zasługi z Mieczami, Medalem Polonia Mater Nostra Est oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.