Urodził się 19 września 1895 w Tarnowie w rodzinie pochodzenia włoskiego, legitymował się tytułem barona Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Jego ojciec - Gwidon Battaglia - był powstańcem styczniowym.

Andrzej Battaglia kształcił się w gimnazjum we Lwowie, potem został studentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Należał do harcerstwa, był członkiem Związku Strzeleckiego, paramilitarnej organizacji działającej legalnie we Lwowie, która stała się podstawą budowania struktur wojskowych Legionów Polskich. Andrzej Battaglia po wybuchu I wojny światowej także wstąpił do Legionów. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do armii austro-węgierskiej, w której służył na froncie włoskim. W połowie 1918 został absolwentem szkoły oficerskiej, po czym służył we Lwowie. Tam został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej.

W nocy z 31 października na 1 listopada 1918 roku, tuż po tym jak Ukraińcy podjęli decyzję o rozpoczęciu działań zbrojnych przeciwko Polakom we Lwowie, stanowiącym większość mieszkańców miasta, Andrzej Battaglia udał się na czele patrolu do zajętych przez Ukraińców koszar przy ulicy Kurkowej 15, gdzie został postrzelony. Zmarł 5 listopada 1918 we lwowskim szpitalu. Po ekshumacji jego szczątki zostały pochowane na Cmentarzu Obrońców Lwowa

Pośmiertnie został awansowany do stopnia podporucznika kawalerii i odznaczony orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.