To on był animatorem i współautorem radiowej powieści "Matysiakowie", emitowanej w Jedynce nieprzerwanie, co tydzień, od 1956 roku. Jerzy Janicki uchodzi też za współtwórcę polskiego serialu, jest autorem scenariuszy do 18 filmów, między innymi do serialu telewizyjnego "Polskie drogi", i współtwórcą - z Andrzejem Mularczykierm - serialu "Dom". Zmarł w 2007 roku.

Pracę w Polskim Radiu zaczął w 1954 roku w redakcji literackiej. Tworzył popularny radiowy magazyn satyryczny "Parnasik", skupiający wokół siebie znanych aktorów i satyryków. Gośćmi audycji byli nie tylko znani polscy twórcy, ale też światowe sławy, między innymi Ernest Hemingway.

Jednak do historii radia Jerzy Janicki przeszedł jako autor "Matysiaków" po raz pierwszy wyemitowanych 15 grudnia 1956 roku. Choć twórcy tej pierwszej w Polsce radiowej powieści rodzinnej szacowali, że będzie ona nadawana na antenie najwyżej przez rok, Polskie Radio emituje ją do dziś. Kolejny odcinek w najbliższą sobotę (12 sierpnia) o 13.15. Tym samym "Matysiakowie" stali się najdłuższą powieścią w historii światowej radiofonii.

Jerzy Janicki napisał też dla Polskiego Radia kilkadziesiąt słuchowisk radiowych, wielokrotnie nagradzanych, w tym "Koty to dranie", "Tragarz puchu" i "Hasło". Trzykrotnie reprezentował Polskę na Prix Italia, międzynarodowym konkursie dla twórców radia i telewizji. W 1969 roku został laureatem Złotego Mikrofonu, najważniejszej nagrody Polskiego Radia.

Jerzy Janicki był też cenionym twórcą telewizyjnym, najbardziej znanym z seriali "Polskie drogi" i "Dom". Napisał także scenariusze do wielu filmów fabularnych, między innymi "Przerwany lot", "Tragarz puchu", "Milion za Laurę".

W 2002 roku, z okazji 50-lecia Telewizji Polskiej, otrzymał statuetkę Gwiazda Telewizji Polskiej za scenariusze widowisk telewizyjnych. Był laureatem Super Wiktora za całokształt twórczości.

Zmarł 15 kwietnia 2007 roku. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

(więcej)

Jerzy Janicki urodził się 10 sierpnia 1928 roku w Czortkowie na Podolu. Dzieciństwo i młodość spędził we Lwowie, na Łyczakowie. Choć po zakończeniu II wojny światowej musiał opuścić miasto, na zawsze pozostał jego miłośnikiem. Wspierał działalność organizacji kresowian, w 2005 roku uczestniczył w ceremonii otwarcia odbudowanego Cmentarza Orląt Lwowskich. Dla Polaków we Lwowie organizował imprezy artystyczne z udziałem polskich wykonawców. Miastu temu poświęcił kilka książek i filmy.

Po wojnie trafił na krótko na ziemie odzyskane, potem do Krakowa, gdzie rozpoczął pracę jako dziennikarz sportowy. Następnie przeniósł się do Warszawy. Był związany z różnymi redakcjami, między innymi z "Razem" i "Pokoleniem". Na łamach tygodnika "Świat" publikował reportaże i opowiadania.

Drugą wielką pasją Jerzego Janickiego, po Lwowie, były Bieszczady, o których napisał zbiór opowiadań "Nieludzki Doktor". W Zatwarnicy organizował coroczne przeglądy filmów o Bieszczadach. Pośmiertnie ukazał się zbiór opowiadań Janickiego zatytułowany "Opowieści bieszczadzkie".