Samo powstanie trwało niemal rok, upadło 21 października 1831 roku. W walkach z największą potęgą militarną Europy, liczącą około 200 tysięcy Rosjan, uczestniczyło blisko 150 tysięcy polskich żołnierzy.

Święto podchorążych po raz pierwszy obchodzono jeszcze pod zaborami - w 1908 roku w konspiracyjnej Szkole Podchorążych we Lwowie. W 1917 roku do tradycji wróciła Szkoła Aspirantów Oficerskich w Ostrowi Mazowieckiej. Następne obchody - już w wolnej Polsce, w 1918 roku - były bardzo uroczyste. W latach 20. i 30. ubiegłego wieku odbywały się przemarsze podchorążych w mundurach galowych ulicami Warszawy - od Łazienek do Grobu Nieznanego Żołnierza lub Arsenału. W trakcie przemarszu jeden pododdział wyłączał się z kolumny i szedł do Belwederu. Na dziedziniec do przyszłych oficerów wychodził marszałek Józef Piłsudski, a po jego śmierci prezydent Ignacy Mościcki. Przyjmowali uroczysty meldunek i składali podchorążym życzenia.

Po II wojnie światowej nadal obchodzono Dzień Podchorążego. Tego dnia zwykle odbywała się przysięga pierwszego rocznika szkół oficerskich.

Dzień Podchorążego świętowany jest szczególnie uroczyście w wyższych uczelniach wojskowych: Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, Akademii Wojsk Lądowych we Wrocławiu, Lotniczej Akademii Wojskowej w Dęblinie. Z tej okazji co roku organizowane są między innymi inscenizacje nocy listopadowej oraz pełniona jest honorowa służba w historycznych mundurach z 1830 roku.