W środę zeznania przed sejmową komisją śledczą ds. afery wizowej złożył Maciej Karasiński, dyrektor generalny Służby Zagranicznej w okresie od 13 kwietnia 2021 r. do 13 grudnia 2023 r.,

Karasiński zeznał przed komisją, że jako dyrektor generalny Służby Zagranicznej zajmował się techniczną obsługą urzędu, czyli funkcjonowania urzędu i dbaniem o to, żeby dyplomaci mogli pracować i żeby kierownictwo polityczne miało odpowiednie narzędzie do pracy. Zastrzegł jednocześnie, że nie uczestniczył w formułowaniu żadnej części polityki zagranicznej polskiego rządu.

Przyznał, że o tzw. listach ówczesnego wiceszefa MSZ Piotra Wawrzyka do konsulów dowiedział się z doniesień medialnych we wrześniu 2023 r., kiedy ta sprawa stała się publiczna. Z kolei informacje o tym, że przy wydawaniu wiz mogą być jakieś nieprawidłowości dowiedział się, kiedy CBA weszło do MSZ – w końcówce sierpnia 2023 r.

Były dyrektor był też pytany o Centrum Decyzji Wizowych w Łodzi oraz Centrum Informacji Konsularnej w Kielcach. Jak zeznał, o przeniesieniu tych jednostek poza Warszawę dowiedział się post factum. Poinformował, że latem 2022 r. odbyło się spotkanie wiceszefa MSZ Piotra Wawrzyka oraz dyrektorów: Jakuba Osajdy, Mateusza Paliego oraz Marcina Jakubowskiego, podczas którego dyskutowana była sprawa rozwoju Centrum Decyzji Wizowych oraz Centrum Informacji Konsularnej.

Jak zeznał Karasiński, na tej podstawie były prowadzone prace przez departament konsularny, a następnie na biurko szefa MSZ Zbigniewa Raua trafiły notatki decyzyjne, w których wariantowo przedstawiono preferowane rozwiązania dla obu tych komórek. Dodał, że Rau wyraził zgodę na lokalizację obu centrów 10 stycznia 2023 r. „W momencie, kiedy notatki decyzyjne zostały zaakceptowane, była duża presja ze strony ministra Wawrzyka na to, żeby jak najszybciej przeprowadzić proces najmu w jednym i drugim miejscu” – oświadczył. Poinformował, że umowy na centra w Łodzi i w Kielcach zostały podpisane 17 kwietnia 2023 r. Umowa została zawarta na 5 lat i nie można jej wcześniej wypowiedzieć.

Pytany o poziom zatrudnienia w obu jednostkach, Krasiński powiedział, że przyrost miał być stopniowy i w pierwszym roku wynieść miał około 40 czy 50 osób, zaś docelowo „miała być dużo większa struktura”. „Centrum Decyzji Wizowych miało zacząć obsługiwać wnioski wizowe nie tylko z Białorusi i Ukrainy, ale również z innych krajów. I prace w tym zakresie, jak rozumiem, były prowadzone przez departament konsularny” – dodał Karasiński.

Zaznaczył przy tym, że Centrum Decyzji Wizowych zlokalizowane przy ul. Tanecznej w Warszawie wówczas zajmowało się wnioskami wizowymi z dwóch krajów - Białorusi i Ukrainy. „Było tam zatrudnionych około 20 osób. Jeśli ta formuła działania Centrum Decyzji Wizowych miałaby zostać utrzymana, to nieruchomość przy Tanecznej byłaby okej” – powiedział.

„Ja, jako dyrektor generalny Służby Zagranicznej, dostałem zadanie, aby umieścić Centrum Decyzji Wizowych w jego dużej formule w Łodzi, zgodnie z decyzją ministra spraw zagranicznych i w oparciu o notatkę decyzyjną na kilkadziesiąt osób z perspektywą, że to centrum będzie tam funkcjonowało jako narzędzie docelowe. Z tego miałem się wywiązać wraz z dyrektorem biura administracji, które prowadził tę sprawę tak naprawdę” – zaznał.

Karasiński był pytany, czy miał pewność, że rozporządzenie o rozszerzeniu listy państw, których obywatele mogą składać wnioski o wydawanie wizy wejdzie życie, skoro jego projekt pojawił się 19 czerwca, a więc 2 miesiące po podpisaniu umowy na Centrum Decyzji Wizowych w Łodzi. „Tak. Tak było to przedstawiane. Sprawę prowadził pan minister Wawrzyk. Pan minister Wawrzyk wielokrotnie mówił, że centrum w dużej formule jedno i drugie ma zacząć funkcjonować od 1 czerwca. Naszym zadaniem było wynająć, zaaranżować, zabezpieczyć, wyposażyć powierzchnie biurowe na potrzeby jednego i drugiego centrum” – powiedział.(PAP)

reb/ itm/