Co więcej, w podgrupie pacjentów, którzy wymagali tlenu, interferon wiązał się z większą liczbą zdarzeń niepożądanych i gorszymi wynikami.

Interferon beta-1a ma taką samą sekwencję aminokwasową, jak naturalnie występujące w organizmie białko, należące do klasy białek zwanych interferonami typu 1. Zainfekowane komórki samoczynnie wytwarzają interferony typu 1, które pomagają układowi odpornościowemu zwalczać patogeny, zwłaszcza wirusy. Naturalny interferon beta ma zarówno właściwości przeciwwirusowe, jak i przeciwzapalne.

Badania laboratoryjne wykazały, że odpowiedź immunologiczna prowadzona przez interferon typu 1 jest tłumiona po zakażeniu SARS-CoV-2. Im mniejsza produkcja interferonu w odpowiedzi na zakażenie, tym cięższy przebieg choroby. Dlatego w początkowej fazie pandemii naukowcy wysnuli hipotezę, że leczenie interferonem beta-1a może poprawić wyniki osób z COVID-19.

Teraz jednak badacze współpracujący w ramach eksperymentu ACTT-3 (Adaptive COVID-19 Treatment Trial 3) stwierdzili, że interferon beta-1a wcale nie wzmacnia skuteczności terapii remdesiwirem u hospitalizowanych pacjentów z COVID-19. Ogólne parametry zdrowotne i czas do wyzdrowienia były takie same dla osób otrzymujących sam remdesivir, jak i remdesivir skojarzony z interferon.

Badanie przeprowadzono na 969 dorosłych pacjentach w 63 ośrodkach w Stanach Zjednoczonych, Japonii, Meksyku, Singapurze i Korei Południowej. W pewnym momencie lekko zmodyfikowano schemat leczenia pacjentów, ponieważ zauważono, że ci, którzy wymagali wspomagania tlenem lub wentylacji mechanicznej, po otrzymaniu interferonu mieli wyższy odsetek ciężkich zdarzeń niepożądanych, szczególnie pogorszenia stanu oddechowego

Autorzy publikacji spekulują, że interferon beta-1a mógł nasilać u nich odpowiedź zapalną, co prowadziło do pogorszenia parametrów.

Remdesivir był zaś stosowany w omawianym badaniu jako aktywna kontrola, ponieważ pierwszy etap eksperymentu ACTT wykazał, iż lek ten działa skuteczniej niż placebo w skracaniu czasu powrotu do zdrowia u dorosłych hospitalizowanych z powodu COVID-19.

"Biorąc pod uwagę brak korzyści leczenie interferonem beta-1a nie jest zalecane u pacjentów hospitalizowanych z powodu COVID-19” - podsumowują autorzy publikacji (http://dx.doi.org/10.1016/S2213-2600(21)00384-2). (PAP)

Katarzyna Czechowicz

kap/ zan/