"Jesteśmy dumni, że możemy stać z państwem ramię w ramię" - powiedział Cichocki podczas spotkania w polskiej ambasadzie w Kijowie z bliskimi ofiar konfliktu w Donbasie.

"Przekazujemy dzisiaj kolejną pomoc, to kontynuacja naszego projektu z minionego roku. To komputery i inny sprzęt, które mają pomóc państwu pracować w warunkach pandemii, gromadzić dokumenty, wywiady, które pomogą społeczności międzynarodowej wspierać starania, by uwolnić waszych bliskich, wszystkich, którzy są w więzieniach separatystów" - kontynuował Cichocki. Wartość pomocy w ramach tego projektu to 15 tys. euro.

Ważne jest, by mówić na arenie międzynarodowej o osobach więzionych przez separatystów i by przypominać ich nazwiska, gdyż może to uchronić ich przed fizycznymi czy psychicznymi represjami - wskazał dyplomata. Zauważył, że zgromadzone dotychczas przez bliskich ofiar dane wybrzmiały już w opinii międzynarodowej, np. na forum Parlamentu Europejskiego.

Cichocki przypomniał, że w styczniu Polska stanie na czele OBWE i sytuacja mieszkańców tymczasowo okupowanych terytoriów, bezpośrednich i pośrednich ofiar konfliktu, będzie wśród priorytetów jej przewodnictwa.

Jadwiga Łozińska, Polka, szefowa organizacji Zjednoczenie Rodzin Osób Zaginionych „Nadija” (nadzieja), opowiedziała dziennikarzom, że od czasu wzięcia w niewolę jej syn - Andrij - zadzwonił do niej tylko raz.

"Mój syn Andrij Łoziński był zmobilizowany 3 kwietnia 2014 roku do ukraińskiej armii, do 93. brygady Sił Zbrojnych Ukrainy. Jeszcze nie było wojny, ale dopiero wrócił z armii i wzięli go na przygotowanie na 10 dni" - wspominała Łozińska, która kieruje organizacją zrzeszającą bliskich 139 osób zaginionych.

Jak dodała, jej syn chciał zostać informatykiem, we wrześniu 2014 roku miał zakończyć naukę. "Niestety do tego nie doszło, bo 29 sierpnia podczas wyjścia z tzw. iłowajskiego kotła trafił do niewoli do Rosjan - to wiadome, są dokumenty. Od tamtego czasu poszukuję go sama" - podkreśla.

Andrij, który ma obecnie 29 lat, od czasu zaginięcia zadzwonił do niej jeden raz. Powiedział jedynie, że jest w niewoli. Udało się ustalić, że połączenie wykonano z miejscowości Sniżne w kontrolowanej przez separatystów części Donbasu. Łoziński, mimo że był na liście w grudniu 2014 roku, nie został objęty wymianą więźniów. "Wiem, gdzie jest obecnie. Dzięki Bogu, żyje" - powiedziała matka zaginionego.

Kateryna Homiak z Łucka, członkini organizacji "Nadija", od 2014 roku poszukuje dwóch zaginionych synów - Dmytra i Wołodymyra. "O 7 rano starszy syn - Wołodia - zadzwonił do mnie, powiedział, że przez pewien czas nie będzie z nimi kontaktu... +Mamo, nie płacz, 17 września będziemy w domu+ (- mówił). Minął już kolejny 17 września, a ich nie ma" - opowiada PAP Homiak ze łzami w oczach. Według niej synowie wpadli w zasadzkę.

"Żadna z nas nie była na to gotowa, że takie nieszczęście stanie się z naszymi synami" - dodaje.

Z Kijowa Natalia Dziurdzińska (PAP)

ndz/ akl/