Tamte lata wspominał żołnierz Armii Andersa pułkownik Edward Głowacki, który pochodzi ze wschodniej Małopolski. – Zanim Rosjanie wywieźli nas na Syberię, byliśmy na pierwszej liście do wykończenia – mówił do uczestników obchodów. - Trzeba nalegać na ukraińskie społeczeństwo, żeby bardziej otwarcie i śmiało potępiło to co się stało. Tu nie chodzi o oficjalne czy polityczne przyznanie się do win, tu chodzi o to, żeby zdobyć wzajemne zaufanie dwóch społeczeństw: polskiego i ukraińskiego - mówił pułkownik Głowacki.

Wojewoda opolski Adrian Czubak podkreślał, że rozmiar tragedii wołyńskiej nie zna granic. - Ta nauka powinna w nas tkwić i być przenoszona na następne lata, żeby nienawiść nie kierowała drugim człowiekiem, bo z nienawiści jest tylko krew i łzy - mówił wojewoda Czubak.

Plac Wolności zgromadził także mieszkańców Opola z korzeniami kresowymi. - Mam kresowych przodków. Mój pradziadek pochodził ze wsi Szwajkowce koło Tarnopola, może to nie jest epicentrum, to nie jest Wołyń, ale tam też dochodziło do mordów i wielu dramatów i czuje się w obowiązku, żeby się tu pojawić, tym bardziej, że zginęło wielu naszych rodaków - mówi Jacek Klimczak, mieszkaniec Opola, który obserwował uroczystości.

W ramach obchodów złożono również kwiaty i zapalono znicze przy Pomniku Bojownikom o Polskość Śląska Opolskiego.

Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczypospolitej Polskiej obchodzony jest w rocznicę tak zwanej Krwawej Niedzieli. 11 lipca 1943 roku był punktem kulminacyjnym rzezi wołyńskiej - masowej eksterminacji polskiej ludności cywilnej na Wołyniu przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów, Ukraińską Powstańczą Armię oraz ukraińską ludność cywilną. Tego dnia zaatakowanych zostało 99 miejscowości.

Według szacunków polskich historyków, w czasie drugiej wojny światowej na Wołyniu i w Małopolsce ukraińscy nacjonaliści zamordowali około 100 tysięcy Polaków. W akcjach odwetowych mogło zginąć od 10 do 12 tysięcy Ukraińców.