Poezja, którą pisze Justyna Leja, to nieustanne powroty do podstawowych i najważniejszych (zapewne nie tylko) dla poetki tematów, jak przyjaźń, nadzieją, miłość. Daleka od nurtów, czy mód, osobistym, bezpośrednim językiem opisuje swoją codzienność, ściśle złączoną z otaczającym ją światem emocjonalność. W rozmowie pójdziemy tymi tropami oraz równie ważnymi dla autorki fotografiami, które wypełniają cztery dotychczas wydane tomy wierszy.