Układanie kwietnych dywanów niematerialnym dziedzictwem kulturowym Polski
Tradycja układania kwietnych dywanów w święto Bożego Ciała została wpisana przez ministerstwo kultury na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Chodzi o zwyczaj kultywowany w czterech miejscowościach: Kluczu, Olszowej i Zimnej Wódce w gminie Ujazd oraz Zalesiu Śląskim w gminie Leśnica.
Początek tej tradycji jest trudny do ustalenia. Przyjmuje się, że kwietne dywany układane są co roku nieprzerwanie przynajmniej od 120 lat.
- Wszyscy w tym uczestniczymy, cała wioska, tak jak nasi rodzice i dziadkowie – mówią mieszkańcy Klucza. - Jakie kwiaty kwitną, takie się bierze. Są różne kolory. Róże jeszcze całkiem nie rozkwitły, ale już się dało coś pozrywać. Maki są w pełni rozkwitu, a o piwonię się martwiliśmy, czy nie skończy kwitnąć. Cała rodzina pracuje, przychodzi i układa. Co roku jest coś innego, zależy od kwiatów. Robimy to dla Pana Boga, nie dla ludzi.
Podstawą do budowy kwietnych dywanów są w zależności od miejscowości: pocięta trawa, piasek i liście paproci. Parafianie wykorzystują te kwiaty, których jest w danym okresie najwięcej. Dopiero po zebraniu kwiatów i ustaleniu dominujących kolorów, mieszkańcy opracowują wzory. Są to często symbole religijne, np. baranek, oko Opatrzności Bożej, kotwica, gołębica, serce, kielich, napis IHS czy litera M - symbol maryjny.
- Wszyscy w tym uczestniczymy, cała wioska, tak jak nasi rodzice i dziadkowie – mówią mieszkańcy Klucza. - Jakie kwiaty kwitną, takie się bierze. Są różne kolory. Róże jeszcze całkiem nie rozkwitły, ale już się dało coś pozrywać. Maki są w pełni rozkwitu, a o piwonię się martwiliśmy, czy nie skończy kwitnąć. Cała rodzina pracuje, przychodzi i układa. Co roku jest coś innego, zależy od kwiatów. Robimy to dla Pana Boga, nie dla ludzi.
Podstawą do budowy kwietnych dywanów są w zależności od miejscowości: pocięta trawa, piasek i liście paproci. Parafianie wykorzystują te kwiaty, których jest w danym okresie najwięcej. Dopiero po zebraniu kwiatów i ustaleniu dominujących kolorów, mieszkańcy opracowują wzory. Są to często symbole religijne, np. baranek, oko Opatrzności Bożej, kotwica, gołębica, serce, kielich, napis IHS czy litera M - symbol maryjny.