Debiutancki album opolskiej grupy, legendy hard rocka i metalu (bo gra ona na styku tych dwóch gatunków) w Polsce. Nie jest to pierwszy przypadek, kiedy zespół debiutuje płytą koncertową, ale w przypadku TSA mamy tutaj żywioł rzadki do odtworzenia w studiu. Nie obyło się wprawdzie bez drobnych mankamentów, na przykład mało czytelne wokalne partie, jednak energia i wyśmienite riffy wynagradzają to z nawiązką. Jeszcze jednym ważnym wyróżnikiem jest mniejsza ilość utworów wskazujących i nawiązujących wprost do twórczości AC/DC, co dla niektórych było powodem do odmawiania grupie oryginalności. A tej nie brakuje im bez wątpienia, zwłaszcza w wolniejszych tempach i balladach (a na debiucie jest ta najważniejsza, czyli "51").

Po rozpadzie pierwszego etapu twórczości King Crimson i dwóch mocno eksperymentalnych płytach nagranych z Brianem Eno dalsza twórczość Frippa, zwłaszcza w wymiarze komercyjnego sukcesu, stała pod dużym znakiem zapytania. Wiele zmieniło się w muzyce, wybuchła fala punk rocka, pojawiły się elementy ethno i twórca King Crimson wszystko to bacznie obserwował i wykorzystał na solowym albumie. Zaprosił jednak do współpracy nie młode gwiazdy, ale niezależnych i poszukujących twórców jak Peter Hammill czy Peter Gabriel (u tego drugiego pojawił się też kilka razy jako gitarzysta na jego solowych płytach) co dało niewiarygodny efekt, są tu bowiem i utwory, które mogą zachwycić fanów dawnego King Crimson, jak i zapowiedź tego, czym zespół zachwyci już za niespełna trzy lata (warto dodać, że jeden z muzyków z tej płyty, Tony Levin, zostanie jego stałym członkiem).

Audycja jest nadawana we wtorki, czwartki i soboty.

Zobacz: Ramówka 2019 - pasmo główne
Zobacz: Radio Opole 2 Kultura (DAB+)