Doskonale znany z Czerwono-czarnych wokalista bardzo udanie poprowadził swoją karierę solową w latach 70-tych zatrzymując to, co było charakterystyczne dla niego w czasach śpiewania w zespole, ale wzbogacając o nowe elementy, które ocierają się o różne stylistyki i czerpią z różnych źródeł, jednak zawsze śpiewane z nostalgią, pasją i zaangażowaniem i jakby wycofane z wielkiego świata show biznesu i estrady, raczej snujące się wśród jezior, lasów, gdzieś przy ognisku, wśród i dla bliskich fanów. Myślę, że taką postawą i wizerunkiem zjednał sobie Jacek Lech wielu sympatyków i prezentowana płyta być może przekona tych, którzy dotąd nie mieli okazji uważnie go posłuchać

Solowa twórczość Harrisona jest spośród wszystkich Beatlesów chyba najmniej znana. Po świetnym trzy płytowym debiucie (wyłączając dwie awangardowe płyty nagrane jeszcze w czasie istnienia zespołu) na wiele lat pozostawał w cieniu, chociaż płyt kilka nagrał, a jednak bez wielkich sukcesów na listach przebojów (jest też bardzo prawdopodobne, że jedną z przyczyn było niewielkie podobieństwo do utworów w typie Beatlesów, co wyraźnie było słyszalne u pozostałych) i dopiero prezentowana płyta z roku 1987 przywróciła go ponownie na piedestał. Spory w tym udział miał współproducent (i jak twierdzi wielu kontynuator beatlesowskiego stylu w latach 70-tych) Jeff Lynne z Electric Light Orchestra, a współpraca ułożyła się na tyle dobrze, że obaj panowie spotkali się ponownie w supergrupie Traveling Wilburys, razem z Tommem Pettym, Dylanem i Royem Orbisonem.

Audycja jest nadawana we wtorki, czwartki i soboty.

Zobacz: Ramówka 2019 - pasmo główne
Zobacz: Radio Opole 2 Kultura (DAB+)