Po rozpadzie Perfectu wielu fanów wyczekiwało co nagrają poszczególni muzycy, szczególnie wokalista Grzegorz Markowski. Album, który nagrał z towarzyszeniem nowego zespołu Samolot, nie jest wprawdzie próbą nawiązania wprost do twórczości wielkiego poprzednika (słychać to głównie w balladach), ale wokalista daje się tu poznać jako zdecydowanie rockowy, chociaż bardzo wszechstronny wokalista, co z czasem na pewno doda mu pewności, że po jakikolwiek repertuar sięgnie, będzie wiarygodnym i oryginalnym artystą.

Wacław Kisielewski i Marek Tomaszewski – duet fortepianowy, czyli pierwszy singiel Marka i Wacka, kiedy występowali jeszcze pod swoimi nazwiskami.

Niezwykle oryginalna płyta, jednego z najwybitniejszych kompozytorów polskich. Nieustannie poszukującego i przekraczającego granice, zarówno w szeroko pojętej muzyce poważnej, jak i awangardowej, oraz elektronicznej. Tak też jest skonstruowana niniejsza płyta, gdzie strona A zawiera kompozycje należące do nurtu muzyki elektronicznej, a druga "klasyczną" muzykę orkiestrową oraz Kwintet Dęty.

Po debiutanckich "Baśniach", album, który na pewno wielu zaskoczył i wywołał spore dyskusje. Na szczęście dla fanów grupy i rocka progresywnego większość kompozycji, została zaaranżowana zgodnie z brzmieniem grupy i ówczesnymi "wymogami" neo progresywnego rocka i porównywanie ich z oryginałami nie ma najmniejszego sensu. Warto jednak dodać, ze grupa zastosowała tu także nowe rozwiązania brzmieniowe nieobecne na debiucie, ale to, zwłaszcza z czasem, jest atutem i przecież o to w progresywnym graniu chodzi.

Wydana w 1988 roku płyta jest podsumowanie ówczesnego dorobku Elżbiety Jodłowskiej, nie tylko piosenkarki, ale również wybitnej aktorki filmowej i kabaretowej. Repertuar jest dosyć różnorodny, ale w pełni odzwierciedla wszystkie aspekty artystycznej działalności Artystki, od klasycznej piosenki z jaką pojawiała się na deskach opolskiego festiwalu, poprzez lekkie, satyryczne teksty na jazzowo, aż po ambitny repertuar poetycki.

Obok The Shadows najważniejszy zespół lat 60-tych grający muzykę instrumentalną, którą wyniósł do rangi równoprawnego przeboju z pozornie mającymi łatwiej utworami śpiewanymi. Okazuje się jednak, że i bez słów można powiedzieć bardzo dużo i chwycić za serca melomanów, a jak silny był wpływ obu wymienionych grup na scenę światową, w tym i naszą krajową wykażą dwie "czwórki" Niebiesko i Czerwono-Czarnych, wypełnione w całości kompozycjami instrumentalnymi.

Chociaż początkiem i "przepustką" na światowe, muzyczne, salony, było dołączenie do słynnej grupy Return to Forever, dzisiaj Al Di Meola jest w pełni autonomiczną gwiazdą, nie tylko jazzu, ale i muzyki flamenco, czy szeroko pojętej world music. Prezentowana płyta zbiera wszystkie dotychczasowe doświadczenia i nurty muzyczne obecne w twórczości gitarzysty, będąc zarazem nie tylko podsumowaniem epoki, ale też w wielu przypadkach śmiałym krokiem do przodu.

Muzyk najbardziej znany jako basista legendarnej Omegi, wydał też niezwykłą płytę solową (przy sporym wsparciu niektórych kolegów z zespołu), której wyjątkowość polega nie tylko na doborze repertuaru, ale też fascynacji muzyka instrumentami elektronicznymi.

Wydana u nas na licencji przez Arston płyta, zawiera reprezentatywne formacje (chociaż najważniejszy dla gatunku, jest tu kultowy dzisiaj producent Tommy Musto) dla rodzącego się w połowie lat 80-tych nurtu house, a tytułowe komputery są tu rzeczywiście istotnym elementem brzmienia.

Podobnie jak Sullivan, tylko dwie płyty pozostawił po sobie zespół Thirty Days Out i chociaż mamy tu wydawałoby się typowe dla southern rockowych zespołów w 1971 roku brzmienia, ze śladami Creedence Clearwater Revival czy Doobie Brothers, jednak zespół chętniej niż tamte zespoły zapuszczał się w bardziej rockowe, a nawet progresywne klimaty.