Widowisko rozpocznie się o godzinie 15.00. Wcześniej, o 12.30 - jak 614 lat temu - poselstwo krzyżackie przekaże dwa nagie miecze dowódcy wojska polsko-litewskiego - królowi Władysławowi Jagielle i wielkiemu księciu litewskiemu Witoldowi.

Bitwa z armią zakonu krzyżackiego zakończyła się spektakularnym zwycięstwem militarnym Polaków i ich sprzymierzeńców. Była jedną z największych bitew średniowiecznej Europy i zarazem starciem dwóch najpotężniejszych armii tamtych czasów. Krzyżacy walczyli pod dowództwem wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena. Połączonymi siłami polskimi, litewsko-ruskimi i oddziałami czeskimi dowodził król Władysław Jagiełło i wielki książę litewski Witold.

Bitwa pod Grunwaldem była skutkiem wieloletniego konfliktu Polaków i Litwinów z zakonem krzyżackim i kulminacją działań wojennych rozpoczętych rok wcześniej. Krzyżacy chcieli rozbić przymierze polsko-litewskie i utrzymać Ziemię Dobrzyńską i Żmudź, by w końcu utworzyć w Europie wschodniej potężne państwo. Polacy i Litwini pragnęli odzyskać utracone tereny.

15 lipca 1410 roku Krzyżacy zgromadzili na polach grunwaldzkich ponad 20 tysięcy wojska. Siły polskie liczyły blisko 30 tysięcy rycerzy i wojowników. Wojska polsko-litewsko-czeskie rozgromiły siły krzyżackie.

Straty po stronie polskiej wynosiły od 2 do 3 tysięcy zabitych, po stronie krzyżackiej - około 8 tysięcy zabitych i 14 tysięcy wziętych do niewoli. Przez cały następny dzień znoszono z pola bitwy rannych i grzebano poległych. Pod Grunwaldem zginął wielki mistrz zakonu Ulrich von Jungingen. Król Władysław Jagiełło kazał odnaleźć zwłoki mistrza oraz ważniejszych braci zakonnych i odesłać z honorami do Malborka.

Najważniejszym skutkiem zwycięstwa pod Grunwaldem było wzmocnienie znaczenia państwa polskiego i Władysława Jagiełły w Europie i zarazem osłabienie i stopniowa utrata znaczenia zakonu krzyżackiego na arenie międzynarodowej. Bitwa 1410 roku spowodowała też powolny upadek znaczenia zagranicznych wojsk zaciężnych.

1 lutego 1411 roku podpisano I pokój toruński. Litwa odzyskała Żmudź, i choć miała ją oddać po śmierci Witolda, nigdy tego nie zrobiła. Polska odzyskała Ziemię Dobrzyńską. Zakon musiał zapłacić 100 tysięcy kop groszy czeskich odszkodowania i za wykupienie jeńców wziętych do niewoli. Okup, który przekraczał dwuletni dochód króla polskiego, złamał finanse i gospodarkę Krzyżaków.

Co roku, z okazji rocznicy wielkiej polskiej wiktorii, członkowie bractw rycerskich polskich i zagranicznych przedstawiają rekonstrukcję bitwy pod Grunwaldem. Miecze grunwaldzkie - symbol polskiego zwycięstwa nad zakonem krzyżackim - znalazły się po bitwie w Skarbcu Koronnym na Wawelu w Krakowie. Od końca XV wieku królowie polscy zaczęli traktować je jako insygnia władzy. Podniesiono ich znaczenie do rangi mieczy państwowych Korony i Litwy. Podczas koronacji królewskich były niesione przed królem jako symbol Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Po wielowiekowych perypetiach właścicielem mieczy grunwaldzkich został proboszcz parafii we Włostowicach (obecnie dzielnica Puław). Ukrywał je na miejscowej plebanii do 1853 roku, gdy przypadkowo znalazł je patrol żandarmerii carskiej i zarekwirował jako nielegalną broń. Miecze wywieziono do Zamościa, gdzie zaginęły.