- Najpierw był pomysł, a potem trzeba było zmobilizować ludzi, sprzęt, no i pieniądze – mówią Zygmunt Knura, Rudolf Wistuba, Manfred Dzumla, Paulina Globisz, Marta Globisz, Magdalena Wistuba i Aleksandra Thomalla. – Początkiem naszego projektu było zinwentaryzowanie starych nagrobków, które były tutaj na cmentarzu. Część była podzielona na kilka kawałków: spód, środek i część górną. Czyściłyśmy je różnymi narzędziami: szczotką do zębów, szczotką do czyszczenia butów, ubrań. Byłyśmy w zakładzie kamieniarskim i właścicielka dała nam specjalny płyn i ten brud łatwo schodził. Potem przystąpiliśmy do zaprojektowania tego miejsca, do robót ziemnych, wykonania chodnika. Większa część tych nagrobków była tutaj na cmentarzu, ale część pochodzi od mieszkańców. Wynikało to z tego, że ludzie likwidowali groby swoich krewnych i przechowywali tablice po stodołach, szopach. Na odzew naszej grupy inicjatywnej one pojawiły się tutaj na cmentarzu.

Przy każdym z odnowionych nagrobków zamontowana jest tabliczka z informacjami historycznymi. Lapidarium tak zaprojektowano, że w przyszłości można w nim ustawić kolejne tablice. Już teraz do członków Lokalnej Grupy Historycznej zgłosiły się osoby, które wiedzą o takich starych płytach, które mogą właśnie tam znaleźć swoje miejsce i uniknąć zniszczenia.