Agnieszka Gabruk, zastępca dyrektora Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej w Opolu, ocenia, że najtrudniej jest osobom, które wcześniej funkcjonowały jako sprawne.

- Jeżeli ktoś rodzi się z niepełnosprawnością, akceptuje lub toleruje swoją dysfunkcję od początku. Inna sprawa, kiedy rodzimy się zdrowi oraz przez wiele lat tak żyjemy, a nagle popadamy w dysfunkcję i ograniczamy się poprzez tę chorobę czy niepełnosprawność. To z pewnością jest o wiele trudniejsze do zaakceptowania.

Winicjusz Ostrowski, jeden z uczestników rehabilitacji społecznej, bardzo chwali sobie udział w projekcie.

- To integracja międzyludzka, gdzie uczestnicy mają świadomość, że nie są sami - społeczeństwo postrzega nas jako normalnych ludzi. Poza tym jest kwestia, że w tej integracji mogliśmy być ze sobą przez całą dobę.

Jerzy Jakubiszyn, otolaryngolog i opiekun medyczny Stowarzyszenia Osób Laryngektomowanych, dodaje, że najważniejsze są chęci chorego do ćwiczenia.

- Z nauką mowy zastępczej – tak zwanej przełykowej – jest jak z jazdą na rowerze. Kilka razy wsiada się i upada, ale za którymś razem wsiądzie się i jedzie coraz lepiej oraz pewniej. Te osoby zaczynają mówić w którymś momencie i najważniejsze, żeby wówczas bliscy motywowali do dalszych ćwiczeń.

Wicemarszałek Roman Kolek, nazywa rehabilitację społeczną przystosowaniem do życia.

- To są osoby w pewnym sensie wycofane społecznie. Trzeba więc umożliwić im powrót do życia w społeczeństwie, współpracę z rodziną i zrozumienie. Osoby pozbawione narządu mowy dystansują się od innych ludzi, więc trzeba wspomagać adaptację, wsparcie płynące od najbliższych i życie codzienne.

W przyszłorocznej rehabilitacji społecznej weźmie udział 12 osób.

Rehabilitacja społeczna jest prowadzona w ramach projektu „Nie-Sami-Dzielni-rozwój usług społecznych wspierających osoby niesamodzielne”