- W czasie adwentu chodzono na roraty oraz robiono ozdoby choinkowe i pierniki - opowiada Janusz Stolarczyk z Chrzelic. – W Wigilię oczywiście nie wolno było wieszać prania. Do domu najlepiej, aby jako pierwszy wszedł mężczyzna, bo to było oznaką pomyślności. Jeżeli były małe dzieci w domu to choinkę przystrajano tak, żeby one nie widziały jej wcześniej. Najczęstszymi ozdobami były owoce, orzechy zawinięte w złotka, włosy anielskie, no i prawdziwe świeczki. Czekano na pierwszą gwiazdkę i rozpoczęcie wieczerzy.

W śląskiej tradycji nie ma zwyczaju przygotowania na Wigilię dwunastu potraw.

– To był zbytek – wyjaśnia Janusz Stolarczyk, który jest też pracownikiem Muzeum Ziemi Prudnickiej. – Takimi typowymi daniami z okolic Chrzelic to jest grochówka, karp smażony na maśle i do tego ziemniaki albo kluski czasami. Pod obrusem znajduje się siano w jednym rogu stołu, a w drugim banknoty, żeby się też w przyszłym roku darzyły. Jest kapusta z grzybami, śledź w śmietanie z ziemniakami, no i makówka oraz moczka.

Śląską Wigilię zaczynano od modlitwy i w zwyczaju było jak najdłuższe siedzenie przy stole. Celebrowano w ten sposób tę wyjątkową wieczerzę. Po niej panny wychodziły na dwór nasłuchując skąd szczekają psy, gdyż z tego kierunku mógł pochodzić przyszły mąż. Natomiast po wigilijnej wieczerzy wszyscy udawali się na pasterkę.