Wiszący most w Ozimku na Opolszczyźnie - najstarszy żelazny most w Europie - stanie się niebawem atrakcją turystyczną miasta. Po planowanym jeszcze w tym roku gruntownym remoncie, most ma być elementem nadrzecznego bulwaru spacerowego. Jest to zabytek klasy zero - duma i atrakcja miasta. Jego wizerunek znajduje się nawet w herbie Ozimka.

Most został oddany do użytku w 1827 roku, powstał w miejscowej hucie "Małapanew". Wówczas była to pionierska, pierwsza na kontynencie konstrukcja tego typu. Do budowy mostu zużyto 57 ton odlewów żeliwnych i 14 ton stali. Wymiary konstrukcji to 31,5 m długości i 6,6 m szerokości. Nośność przeprawy wyliczono była na 3 tony, ale jak się okazało później, most wytrzymał pięciokrotnie wyższe obciążenia.

Wiszący stalowo-żeliwny most łączył brzegi rzeki Mała Panew. Najpierw powstały murowane przyczółki, na których ustawiono po dwa filary wykonane z ażurowych płyt odlanych z żeliwa. Między nimi rozciągnięto łańcuchowe cięgna zamontowane w gruncie. Łańcuchy składały się z kutych ogniw łączonych dodatkowo sworzniami. Pod cięgnami zamocowano przęsło mostu z jezdnią z drewnianych belek.

Głównym konstruktorem przeprawy był królewski mistrz hutniczy Karl Schottelius. Arcydzieło śląskich architektów, oraz odlewników z Gliwic i Ozimka na początku XIX wieku było rewelacją na światową skalę. Zastosowane tam rozwiązania wykorzystano m.in. przy budowie mostu kablowego nad rzeką Argen nad Jeziorem Bodeńskim, a później w konstrukcji słynnego Golden Gate w San Francisco.

Przeprawa przetrwała wielką powódź w 1830 roku, uszkodził ją dopiero radziecki czołg, który w 1945 roku chciał przejechać po moście przez rzekę. Bojowa ciężka maszyna poważnie naruszyła zakotwiczenie jednego z przyczółków mostowych.

Po wojnie most przestał służyć jako ogólnie dostępna przeprawa; obecnie znajduje się na terenie huty, gdzie jest wykorzystywany, jako most wewnętrzny.


PAP (oprac. JM)