Masakry dokonały oddziały nacjonalistów ukraińskich z SS-Galizien i UPA. Pamięć zabitych uczczono w Babicach w gminie Baborów. To na jej tereny trafiła po wojnie część z ocalałych.

Świadków masakry jest już jednak niewielu. Uczestnicy uroczystości podkreślali więc, że najważniejsze to ocalić te wydarzenie od zapomnienia.

- To cały czas jest w nas bardzo żywe, bo w naszym domu ciągle się o tym mówiło - zaznacza Irena Jazłowiecka, córka Józefa Kobylańskiego, który przeżył rzeź w Hucie Pieniackiej.

- Od małego dziecka byłam wręcz nasączana informacjami o Hucie. Ojciec zawsze opowiadał o tym dniu 28 lutego 1944 roku, o tym mordzie. Opowiadał i to niemal do ostatniej chwili swojego życia, że słyszy krzyki, trzask palących się domów, ten płacz ludzi. Sądzę, że pamięć o tym co tam się stało nie zginie nigdy.

Potrzeba stworzenia miejsca pamięci wzięła się z tego, że trudno było odnaleźć osoby, które trafiły z Huty Pieniackiej na teren powiatu głubczyckiego. Po ufundowaniu tablicy ocaleni zaczęli się przy niej spotykać.

- Byłem wówczas sołtysem Babic i nie mogłem takiej idei odmówić. Dodatkowo dla mnie to też wyjątkowe wydarzenie - dodaje Jan Adaszyński, inicjator babickiej tablicy upamiętniającej ofiary zbrodni. - Mój ojciec, mając 16 lat pomagał grzebać pomordowanych w Hucie księdzu Cieńskiemu. To bardzo często nam przekazywał.

Uroczystość w Babicach odbyła się po raz osiemnasty. Na jej zakończenie odbyła się prezentacja spektaklu "Ocalić od zapomnienia".