Od wielu już lat, a dzisiaj może zwłaszcza, babcia i dziadek to prawdziwe instytucje, które w kieracie dnia codziennego, wszechstronnie wspierają członków swojej rodziny. O ile bylibyśmy bez nich ubożsi, często nie potrafimy tego nawet policzyć, a najczęściej się po prostu nie da!

Ich rola jest nie do przecenienia i mimo, że to święto powstało stosunkowo niedawno, historycznie rzecz ujmując, jego elementy wynikają z wielowiekowej tradycji zawartej m.in. w postawie szacunku dla wszystkich osób starszych.

W Polsce ten pomysł był reklamowany w tygodniku „Kobieta i życie” w roku 1964. W 1965 akcję podejmuje „Express Poznański”, a w 1966 „Express Wieczorny” ogłosił dzień 21 stycznia Dniem Babci. Dopiero po czasie zaczęto obchodzić również Dzień Dziadka.

Jeden z nich pozwolił sobie na wypowiedź, że „jedyny pożytek, jaki widzę z posiadania dzieci, jest taki, że to dobry sposób na zostanie dziadkiem”.

A Ameryce gorącym zwolennikiem tego święta był Michael Goldgar - 65 letni mieszkaniec Atlanty, który w czasie wielokrotnych swoich wizyt u ciotki mieszkającej w domu spokojnej starości obserwował zadziwiający go fakt; ci ludzie posiadali swoje rodziny, a mimo to woleli żyć osobno.

W tym czasie w Stanach upowszechnił się model rodziny dwupokoleniowej. Starsi nie chcieli być ciężarem dla swoich rodzin. Golgar postanowił to zmienić. Rozpoczął akcję uświadamiającą, mobilizował opinie publiczną, rozmawiał z senatorami i kongresmanami.

Większość działań podejmował korzystając z własnych środków finansowych.

Jego konsekwencja i upór dały efekty. Kongres podjął uchwałę, ale niestety model rodziny nie uległ zmianie. Jednak z całą pewnością Amerykanie zmienili swój stosunek do swoich seniorów. Idea została kupiona! Dziadkowie doznają większego zainteresowania i opieki, a co już bardzo amerykańskie, rokrocznie we wrześniu miliony kartek pocztowych wędrują z tego tytułu do babć i dziadków. Święto zostało zatwierdzone przez Kongres i prezydenta J.Cartera w 1978 roku i obchodzone jest w pierwszą niedzielę po święcie pracy, ale tak naprawdę jest to pierwszy poniedziałek września.

Ma swój symbol w postaci niezapominajki i i hymn „A song for Granda and Grapa”, czyli piosenka dla babci i dziadka.

Ta uroczystość jest jednodniowa i celebrowana w szkołach, domach spokojnej starości, kościołach. Prywatnie organizuje się uroczystości rodzinne i grille. Uświadamia się ważną rolę najstarszych członków rodziny.

Tak naprawdę jesteś seniorem wtedy, kiedy rodzina mówi o tobie w twojej obecności: a gdzie to my teraz posadzimy babcię i dziadka? No właśnie, ciekawe gdzie?

Posłuchaj: