Podobno miał 27 lat, 6 lat pracy w orkiestrze, pierwsze przeboje i troje dzieci, gdy zdawał maturę, i podobno mógł zostać w Niemczech, ale nie chciało mu się uczyć języka. Przygodę z muzyką rozpoczął już w wieku 5 lat. Od końca lat 60. związany był z Piwnicą pod Baranami, zespołem Anawa, a także z orkiestrą symfoniczną Polskiego Radia i Krakowską Orkiestrą Kameralną. W latach 1968–1973 akompaniował Ewie Demarczyk.

W Opolu zadebiutował na X Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej zdobywając w 1972 r. Nagrodę za Debiut utworem „Znajdziesz mnie znowu". 7 lat później otrzymał tu I nagrodę za piosenkę „Wspomnienie tych dni", Nagrodę za Wybitne Osiągnięcia Artystyczne oraz I nagrodę w Koncercie Premier. Deszcz nagród spadł w Opolu na Wodeckiego w 1991 r. To wówczas otrzymał Nagrodę Prezydenta Opola za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa piosenki na festiwalu opolskim, I Nagrodę za piosenkę „Sobą być", Nagrodę Specjalną Polskich Nagrań oraz Nagrodę Specjalną i Kryształowy Kamerton ZAKR. W 2011 roku o artyście wydana została książka Wacława Krupińskiego pt. "Zbigniew Wodecki. Pszczoła, Bach, skrzypce".

Organizatorem koncertu Zbigniewa Wodeckiego w Opolu jest Muzeum Polskiej Piosenki. Radio Opole objęło wydarzenie patronatem medialnym.

Zobacz także: NCPP

Oprac. Agnieszka Lubczańska