S. Brygida Maniurka, franciszkanka Misjonarka Maryi (FMM), jest jedyną polską misjonarką pracującą w Aleppo. Na Bliski Wschód trafiła zaraz po ślubach wieczystych, 30 lat temu. 23 lata pracowała w Syrii, a ostanie 3 – w Aleppo.

– Gdy przyjechałam na Bliski Wschód, to nie było tu prześladowań chrześcijan. Tu w wielkiej harmonii żyli chrześcijanie i muzułmanie: w tych samych dzielnicach, budynkach, rodziny się odwiedzały. Uderzające było to, że chrześcijanie byli mniejszością i to budowało zupełnie inne doświadczenie od tego, które mamy w Polsce. Poznawanie muzułmanów i islamu to pierwsze moje doświadczenie. Prześladowanie chrześcijan zaczęło się tu w czasie wojny i to w miejscach, które były pod kontrolą Państwa Islamskiego – mówiła s. Brygida.

– Dziś bardzo się poprawiło życie w Aleppo, bo nie ma już nieustannych walk, strzelanin, pocisków. Ostatnio, kilometr od klasztoru spadł pocisk z chlorem, ale to są już sporadyczne sytuacje. Jeszcze 5 kilometrów od nas toczą się walki, ale to już nie w centrum miasta, więc można poczuć się bezpieczniej. Mamy wciąż liczne problemy codzienne – prąd jest bardzo nieregularnie, właściwie nigdy nie wiadomo, w których godzinach będzie. Woda często jest niezdatna do picia, no i do Aleppo wciąż prowadzi jedna droga dojazdowa – relacjonowała s. Brygida.

Można wesprzeć finansowo projekty pomocy humanitarnej dla ludności w Aleppo, m.in. leczenie dzieci, pomoc niepełnosprawnym.

Numer konta parafii św. Franciszka z Aleppo w Polsce:
97 1090 2590 0000 0001 3466 0247

FUNDACJA KOMISARIAT ZIEMI ŚWIĘTEJ
Ul. Reformacka 4
31-012 KRAKÓW
Cel: DLA UBOGICH

O. Tomasz Nogaj SJ przez dwa lata pracował w placówce jezuitów w Sudanie Południowym w Akol Jal koło Rumbek.

– Wyjątkowa misja. Przede wszystkim ludzie, którzy bardzo potrzebują pomocy, towarzyszenia, wsparcia, w takim zwykłym byciu na co dzień. Potrzebują kapłana, kogoś, kto będzie przypominał, że warto się poświęcić dla drugiego człowieka. To, czego doświadczałem na co dzień, to zamiana nienawiści w miłość. Dosłownie. Bo to kraj wojny, bardzo trudne warunki – mówił o. Tomasz.

– W Sudanie żyje już trzecie pokolenie urodzone w czasie wojny, która – za wyjątkiem dwuletniej przerwy – trwa od 1956 r. W pierwszej fazie wojny, do 2011 r., zginęło ok. 4 mln ludzi, co świadczy o skali tego konfliktu. W tle były napady na wioski chrześcijańskie, podszyte nienawiścią motywowaną religijnie. Teraz to jest już nowa wojna, wojna plemienna – informował misjonarz.

– W połowie listopada zamordowany został w Sudanie Południowym mój współbrat, jezuita, o. Victor-Luke Odhiamo. Przez dwa lata mieszkałem z nim razem we wspólnocie, pracowaliśmy razem. Założył centrum kształcenia dla nauczycieli w Południowym Sudanie, by tworzyć podstawy do dobrej edukacji. Potężne przedsięwzięcie jezuickie. Po dwóch latach, mając już młodych uczniów, kształconych na nauczycieli, stracił życie. To bardzo trudna sytuacja – stwierdził o. Tomasz.

– Zawiozłem do Sudanu trochę nasion, by zainicjować dużą farmę, by nauczyć tutejszych mieszkańców uprawy ziemi. Doszliśmy do 22 gatunków warzyw. Przysyłano nam także nasiona np. ze Stanów Zjednoczonych – opowiadał jezuita.

– Kiedy byłem w Sudanie, poprosiłem dziewczęta ze szkoły sióstr loretanek, by w tym całym zgiełku wojennym wróciły do dzieciństwa, gdy były przy mamie, przy babci, do tego, co im mówiły, jak przygotowywały je do życia. Okazało się, że mają swoje baśnie, bajki, opowiadania i w tej sposób, podobnie jak my, uczą się życia. Poprosiłem o spisanie tych historii i dostałem około 60 opowieści. Kilka dni temu ukazała się piękna książka „Baśnie z Południowego Sudanu”. To wielka radość móc teraz wysłać im ten zbiór, by pokazali światu, że pomimo wojny jest świat serca, fantazji, marzeń, przyszłości. Świat, o który warto zawalczyć – mówił o. Nogaj.