Zabrzański urząd miasta zaakcentował, że prace prywatnego inwestora, zaangażowanego od lat w stopniowe odnawianie kompleksu kopalni Ludwik przy ul. Hagera 43, są koordynowane przez Zespół Miejskiego Konserwatora Zabytków w Zabrzu, a zadanie jest dotowane z miejskiego budżetu.

Miasto przypomniało, że początku dawnego zakładu górniczego, najszerzej znanego pod nazwą Ludwik, sięgają lat 50. XIX wieku. Do eksploatacji pokładów górniczych przystąpiono tam w 1873 r. Kompleks powierzchni kopalni był stopniowo rozbudowywany - największa modernizacja została tam przeprowadzona na początku XX wieku.

W latach 1910-18 powstał zespół zabudowań będący najbardziej charakterystyczną część Ludwika, wyróżniający się pod względem architektonicznym. Obejmuje on: cechownię, biurowiec, łaźnię i szatnię, maszynownię szybu Konrad i warsztat ślusarski z kuźnią. Wydobycie w Ludwiku trwało do 1991 r., następnie główne szyby zasypano.

Rok później większą część zespołu dawnej kopalni wydzierżawiono firmie górniczej Demex, która w 1999 r. stała się właścicielem nieruchomości i użytkownikiem wieczystym gruntu. Od tego czasu spółka prowadzi rewitalizację kompleksu: zachowując charakter przemysłowej architektury modernizuje go i adaptuje do nowych funkcji.

W 2006 r., decyzją Śląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, zespół zabudowy kopalni Ludwik został wpisany do rejestru zabytków "A" woj. śląskiego. Od 2008 r. markownia kopalni jest dzierżawiona przez Stowarzyszenie Kopalnia Sztuki. Są tam dwie sale: koncertowa oraz odbioru sztuki, każda o powierzchni ok. 450 m kw., w których odbywają się imprezy.

Zabrzański samorząd przypomina, że kopalnia Ludwik wpisuje się w grupę lokalnych zabytków związanych z górnictwem. W oparciu o dawną kopalnię doświadczalną Guido miasto i woj. śląskie wspólnie prowadzą zabytkową kopalnią z dwoma podziemnymi poziomami do zwiedzania, a w oparciu o dawną kopalnię Luiza - inny kompleks, z pokonywanym łodziami ponadkilometrowym fragmentem dawnej sztolni odwadniającej.(PAP)

mtb/ jann/