- W ubiegłym roku jednocześnie miałam w domu 67 jeży – były małe, duże, młode, stare, zdrowe i chore. Całe jeżowe przedsiębiorstwo. Jedne w kartonach w domu, inne, samodzielne w ogrodzie. Teraz mam 16, ale dzisiaj przywożą mi dwa kolejne ze Strzelec Opolskich. Bywa, że dostaję jeże w takim stanie, że umierają mi na rękach. Kilka takich przypadków też miałam. Jeże, to moja pasja i moja miłość. Nigdy nie mam dość, choć jest to zajęcie przez 24 godziny na dobę, któremu trzeba podporządkować swoje życie. Kończę karmienie i sprzątanie przy jeżach o trzeciej nad ranem, a potem do pracy. Bywa, że biorę z sobą jeża – niemowlę, którego trzeba karmić co godzinę. Pomaga mi wspaniały weterynarz – dr Robert Ratajski, równie „zakręcony” jak ja w opiece nad zwierzętami. Często bowiem trzeba jeże leczyć, a nawet wykonywać skomplikowane operacje – mówi Elżbieta Jurczyk, na co dzień księgowa w Miejskiej i Gminnej Bibliotece Publicznej w Nysie.

Każdy jeż pani Elżbiety ma imię – w tym roku wszystkie zaczynają się na literę „Z”.
- To jest Zdrapka, takie maleństwo poturbowane chyba przez psa. Jest ślepa i czeka ją operacja. Trafiła do mnie przed kilkoma dniami, ale już jest nawodniona i w lepszym stanie. Mam nadzieję, że "wydrapiemy” jej szczęście w postaci szczęśliwego życia – mówi pani Elżbieta.

Nysanka nie odmawia także pomocy innym, potrzebującym zwierzętom. Ma w domu trzy koty i psa, którego wzięła aż z Lublina. Suczka została postrzelona w okolicy kręgosłupa i czeka ją operacja. Elżbieta Jurczyk uratowała ją przed uśpieniem.