Historia drugiej opolskiej pełnomorskiej jednostki rozpoczęła się z chwilą przegrania przez nyskich żeglarzy batalii o Dar Opola. Zdarzenia te miały miejsce w 1964 roku. Wtedy to Mieczysław Michalski i Jerzy Morzycki, członkowie klubu KS Stal, działającego przy Zakładzie Urządzeń Przemysłowych w Nysie, próbowali, przy pełnym poparciu dyrekcji zakładu, przejąć na stan opolską jednostkę. To się nie udało.

W listopadzie 1965 roku na zebraniu klubowym podjęto decyzję o budowie pełnomorskiego jachtu o powierzchni żagla 80 m². Sprzyjało tej decyzji zdobycie przez członków klubu dokumentacji technicznej jachtu typu „Dziwna 2”, którą klub otrzymał bezpłatnie od PZŻ w Warszawie. Na tym spotkaniu rozpracowano całą dokumentację pod kątem materiałowym, ilości potrzebnych prac ślusarskich i spawalniczych oraz możliwości transportu jachtu na miejsce wodowania. Najważniejszym zadaniem było pozyskanie funduszy na ten cel. Niestety, dyrekcja zakładu pomysłu nie poparła.

Członkowie klubu zaczęli zbierać potrzebny materiał i powoli rozpoczęli budowę jachtu na terenie zakładu, mimo że dyrekcja zakładu nie wyraziła na to zgody. - Początkowo nie mieliśmy nawet poparcia ze strony dyrekcji zakładu. Nic więc dziwnego, że pierwsze prace montażowe wykonywane były w ścisłej konspiracji. Nie zawsze mogliśmy zdobyć surowiec. Były więc przerwy w budowie. Pracowaliśmy od przypadku do przypadku. Tzn. od uzyskania niezbędnego materiału do czasu zużycia go przy montażu poszycia kadłuba – wspominał Mieczysław Michalski, ówczesny komandor klubu.

Wszystko zmieniło się z początkiem 1968 roku, kiedy nowym dyrektorem ZUP w Nysie został inż. Ryszard Jędral. W lutym reprezentacja klubu przedstawiła nowemu dyrektorowi swój pomysł, który został przez niego całkowicie zaakceptowany.
Prace przy budowie posuwały się bardzo szybko. Wszyscy członkowie klubu, którzy pracowali w ZUP, spędzali w zakładzie setki godzin i wszystko robili w czynie społecznym.

W nocy z 14 na 15 lipca 1972 roku pięknym, nowoczesnym autokarem należącym do ZUP wyjechała z Nysy delegacja pracowników i partyjnych oficjeli do Trzebieży. W jednym autokarze podróżowali: dyrektor zakładu R. Jędral, towarzysze z Powiatowej Rady Narodowej w Nysie, poseł na sejm Stanisław Roziewicz, pracownica wydziału Pr 7 Helena Kulig i członkowie klubu żeglarskiego w Nysie. Do godzin popołudniowych zwiedzano nowiutki jacht. Była piękna, upalna letnia sobota. O godzinie 16.30 do jachtu podeszła matka chrzestna, przodująca suwnicowa ZUP w Nysie Helena Kulig. Podniosła wysoko butelkę szampana i wypowiedziała tradycyjną formułę: Płyń po morzach, oceanach, rozsławiaj imię polskiego stoczniowca. Nadaje ci imię Bies. Butelka rozbiła się o burtę jachtu. W chwilę potem na pokładzie rozległ się dźwięk trąbki, a na maszt powędrowała biało-czerwona flaga.