Dokładnie 100 lat temu odbyła się symboliczna uroczystość przekazania części ziem Górnego Śląska do Polski. Na pierwszego wojewodę śląskiego został zaprzysiężony Józef Rymer wcześniej jeden z przywódców w czasie III powstania śląskiego.
Jeszcze przed wybuchem II powstania śląskiego został pobity przez niemieckich bojówkarzy.Wtedy, przeżył, ale jeszcze później został zorganizowany na jego życie zamach, na szczęście nieudany.

Józef urodził się na Górnym Śląsku, we wsi Zabełków koło Raciborza. Pomimo dobrych wyników w nauce nie mógł kontynuować edukacji ze względu na trudną sytuację materialną rodziny. W wieku 16 lat wyemigrował „za chlebem” do Westfalii, gdzie pracował jako górnik. Działał tam w Polskim Towarzystwie Gimnastycznym “Sokół” i Towarzystwie Czytelni Ludowych.
W 1913 powrócił na Śląsk do Katowic, gdzie dalej prowadził działalność społeczną i patriotyczną. Był prezesem Centralnego Zarządu Zjednoczenia Zawodowego Polskiego, Pięć lat potem został Delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu . Działał w Naczelnej Radzie Ludowej w Poznaniu. Został wiceprezesem Narodowego Stronnictwa Robotniczego. Współtworzył również Naczelną Radę Ludową Górnego Śląska, której został przewodniczącym.
Z ramienia Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej, dwa razy reprezentował Polskę na konferencji pokojowej w Paryżu (w sprawach dotyczących Górnego Śląska). Zdecydowanie opowiedział się przeciwko przewidywanemu na tym terenie plebiscytowi ludności.
Przypomnijmy. 15 lipca 102 lata temu Sejm Ustawodawczy uchwalił Statut Organiczny nadając województwu śląskiemu szeroką autonomię. Właśnie Rymer, który w 1919 został posłem na Sejm był jednym z tych, którzy pracowali nad projektem Statutu.
Oczywiście Opole nie weszło wówczas w skład odrodzonej Rzeczypospolitej.to jednak nie przeszkodziło, aby w mieście nie mogły się rozwijać, działać polskie stowarzyszenia i organizacje, wśród których najprężniej działały Związek Polaków w Niemczech i Związek Harcerstwa Polskiego w Niemczech, a także szereg innych polskich instytucji i organizacji.
Powróćmy do działalności Rymera. Gdy konferencja paryska zdecydowała jednak o przeprowadzeniu na Górnym Śląsku plebiscytu, wszedł on w skład Polskiego Komisariatu Plebiscytowego jako zastępca Wojciecha Korfantego.
Brał też udział w III powstaniu śląskim jako członek Naczelnej Władzy Cywilnej.
W czerwcu 1922 został pierwszym wojewodą autonomii śląskiej w odrodzonej Polsce. W imieniu Ślązaków witał wojska gen. Stanisława Szeptyckiego wkraczające do Szopienic czyli dzisiejszej dzielnicy Katowic. Podpis Rymera figuruje na dokumentach przyłączenia Górnego Śląska do Rzeczypospolitej. Jako wojewoda był człowiekiem pracy organicznej, sprawnym administratorem, realistą twardo stąpającym po ziemi i politykiem rozsądnego kompromisu, do którego nawet Niemcy pozostali na Górnym Śląsku nie mieli poważniejszych zastrzeżeń. Niestety funkcję wojewody pełnił krótko, do nagłej śmierci 5 grudnia 1922. Pochowany został na katowickim cmentarzu przy ul. Francuskiej. Na Śląsku pamięć o pierwszym wojewodzie śląskim nie została zatarta.W katowickiej archikatedrze znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona Rymerowi a jego imieniem nazwano niektóre ulice w miastach górnośląskich.