Niespełna 100 kilometrów od Opola doszło do spektakularnej potyczki września 1939 roku. Pod Mokrą stanęły naprzeciw siebie Wołyńska Brygada Kawalerii i niemieckie siły pancerne. Bitwa była jednym z pierwszych starć zbrojnych Wojska Polskiego podczas II wojny światowej.

Wołyńska Brygada Kawalerii dowodzona przez generała Juliana Filipowicza miała na celu osłanianie lewego skrzydła Armii Łódź na które spadło główne uderzenie 10 niemieckiej armii w sile ponad trzystu czołgów i kilkudziesięciu samochodów pancernych.

General Filipowicz i jego Wołyńska Brygada mogli liczyć na wsparcie batalionu piechoty oraz pułku kawalerii z Kresowej Brygady Kawalerii, ale także pociągu pancernego „Śmiały”. Do walki doszło jak tylko siły nieprzyjaciela przekroczyły granicę.

Już na początku października 1939 r. województwo śląskie na mocy dekretu Adolfa Hitlera zostało wcielone do Rzeszy. Zlikwidowano polskie instytucje polityczne i oświatowe. Wystarczyło, że ktoś mówił po polsku to od razu stawał się wrogiem Niemców .Władze hitlerowskie zaciekle walczyły z każdym przejawem polskości.

Polacy jednak nie przejmowali się I już w pierwszych miesiącach wojny podjęli organizację podziemnych struktur. Miała to być kontynuacja bohaterskiej walki polskiej armii toczonej także na śląskiej ziemi w okolicach Pszczyny i Wodzisławia Śląskiego, ale także obrony polskich miast na Śląsku. Wszyscy pamiętali przecież o bohaterskiej obronie Katowic.

W pierwszych miesiącach okupacji ważną rolę na Śląsku odgrywała Organizacja Orła Białego na początku występowała pod nazwą Związek Orła Białego. Była to tajna wojskowa organizacja ,której głównym celem była działalność antyniemiecka . Prowadziła działania dywersyjne szczególnie na kolei.Miała własny wywiad i propagandę. Powstała 20 września1939 roku w Krakowie, Została założona przez majora Wojska Polskiego Kazimierza Kierzkowskiego ps.”Prezes”.

Ten legionista ,ale także przez pewien czas komendant główny Związku Strzeleckiego był też szefem sztabu Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Właśnie Kierzkowski wprowadził do organizacji podpułkownika, także byłego legionistę Kazimierza Plutę -Czachowskiego. Już na początku 1940 roku organizacja weszła w skład Związku Walki Zbrojnej.

Sam Kierzkowski w latach 1940–1941 był szefem Biura Informacji i Propagandy Komendy Obszaru ZWZ Kraków–Górny Śląsk. Nazwisko Kierzkowskiego znalazło się na liście proskrypcyjnej obejmującej osoby przeznaczone przez Niemców do akcji eliminacji warstwy przywódczej i inteligencji. W lipcu 1941 został aresztowany podczas Intelligenzaktion Schlesien trafił do Auschwitz–Birkenau, gdzie został zamordowany.

Przywódcy innych organizacji politycznych i wojskowych powstałych po wycofaniu się armii polskiej ze Śląska, którzy nie wpadli w ręce gestapo kontynuowali walkę konspiracyjną. Pozostałych wcielono do Wermachtu, albo trafili do niemieckich więzień i obozów koncentracyjnych.