W gazecie przeczytałam fajne słowa. Jakiś celebryta mówił, że przez całe życie wspinał się na drabinę opartą o niewłaściwą ścianę. Zapamiętałam tę metaforę, bo ja też całe życie (niedługie, mam dopiero 33 lata) wspinałam się po szczeblach drabiny, która stała nie przy tej ścianie, o którą mi chodziło.

Teraz mam wrażenie, że drabina stoi już tam, gdzie należy.

Stało się to przypadkiem, bez mojego udziału. Bandycie napadli na bank, w którym pracowałam, wzięli mnie jako zakładniczkę, a ja im uciekłam i stałam się najważniejszym świadkiem w sprawie. Objęta programem ochrony, zostałam wywieziona potajemnie do Polski. Całe poprzednie życie legło nagle w gruzach, ale...

... ale dziś czuję, że tego właśnie podświadomie chciałam. Owszem, nie jest mi teraz ani łatwo, ani bezpiecznie. Ale nareszcie czuję, że żyję.

A może chcesz do mnie napisać? Zapraszam: karolina@radio.opole.pl

Pozdrawiam Ciepło

Karolina G.